શ્રદ્ધા ધરી

ખેલે બાળો, મુખ મલકતાં, જાય ગ્રીષ્મ તપે જો,

જોઈ આંખે, પળપળ છુપાતાં જ છાંયે રમે તો,

ત્યાં તો એ, દાહક ગરમ જવાળાય અભ્રો રચે ને,

વીજે તૂટી પડત  વરસાદેય  ભીનાં થતાં  એ.

હાથો  નાના, તરલ  વરસાદે  સહુંને  પલાળે,

કાલા ઘેલાં, રમણ કરતાં, હર્ષે ગુલાલો ઉછાળે,

થંભ્યા છે નીલ જળ વરસાદી વહાલો વહાવે,

ખૂલે છે આભ, કુસુમદલો આંખ ખોલી મહેંકે.

ધીમે ધીમે, સરસર દિનો વિતતાં સ્નેહ પાળે,

આંખે ભાતો શત ઉભરતી સન્મુખે યાદ લાવે,

ત્યાં તો ઠર્યા ઉર પગરવે, વાત ભીની સતાવે,

શોધે સૌને, મિલન તરસી દ્રષ્ટિ હાથે છુપાવે.

વેઠ્યાં મૂંગા, સતત જ વિયોગે ય સંતાન કાજે,

આશા 'મા'ની,પુરણ ઇશ શ્રદ્ધા ધરી આજ થાયે !

ખેલે બાળો, મુખ મલકતાં, જાય ગ્રીષ્મ તપે જો,

જોઈ આંખે, પળપળ છુપાતાં જ છાંયે રમે તો.