માઁ તું યાદ આવે

ઠોકર વાગી નહીં છતાંયે માઁ તું યાદ આવે,

તારું મમત્વ મેળવેલી પ્રત્યેક ક્ષણ યાદ આવે,

“માઁ” ઉપમાની શ્રેષ્ઠ લેખકે શું વ્યાખ્યા કરે ?

કોણ એવું મહાન, જે માઁ નામનું નજરાણું ધરે !

તારા પ્રેમ, તારા વ્હાલ, તારા સ્નેહની ઉણપ લાગે,

જમાનાભરની દૌલત તેના સામે વામણી લાગે,

મને સાજા કરવાની ચિંતામાં, તું માંદી પોતે પડે,

કોણ તુજ સમ દાની જે ભૂખ્યા રહી જમાડે ?

મારા સ્વપ્નને સાકાર કરવા, અનિમેષ જાગી તું રાતે,

તારા સઘળા ઋણ હવે હું વાળીશ કઈ રીતે ?

હોય મોહ સહુને નંદનવનનો, પણ કોઈ આવું વર્તે !

હવે કોણ તુજ ચરણકમળો સમ, સ્વર્ગ મને અર્પે ?

ધ્યાન રાખજો, માઁ તમારી રડે નહીં તમારા કારણે,

“પ્રશ” જેવા દુર્દૈવીને પૂછો, ગુમાવી તે કિંમત જાણે.

માઁની ખોટ સદાય રહેવાની કોણ તેના જેવું વર્તે ?

બસ વિનંતિ ઈશ્વરને કે, આત્માને તેમના શાંતિ અર્પે.