કેદ

ખુલ્લાં આસમાનમાં ઊંચે ઊંચે ઊડતી એક ચકલી,

બેફિકર જીવનને આનંદથી એ રોજ ભરતી,

 પહાડો, જંગલો, નદીઓની તાજી હવાઓ ખૂંદતી,

 હર એક પળને મોજ મસ્તીમાં એ તો નિત્ય જીવતી,

 એક દિવસ કંઈક સોહામણું દીઠું ગગનથી સોનેરી,

 હોય જો એવું ઘર એનું એવી ઈચ્છા મનમાં કરતી,

 જઈ બેઠી એ છોડી સર્વ આસમાનની મસ્તી,

 સોનેરી ચમકતી દુનિયા લાગી એને વહાલી,

 થોડા દિવસ એ દુનિયામાં- એ ભૂલી દુનિયા પોતાની,

 મોહ -માયા એ ચમકારાની એવી એને ભાળી,

 વહેતા સમય સાથે હવે એ લાગી જરા અકળાઈ,

 પાંખો પાસે હોવા છતાં લાગ્યું ગઈ પાંખ કપાઈ,

 ખુશીઓ સાથે નથી સંપર્ક ને મોજ મસ્તી તો રિસાઈ,

 'એકાએક થયો અહેસાસ, આ તો પાંજરામાં પુરાઈ'!