જાય છે

અડગ વિશ્વાસ, મંઝીલ તરફ દોરી જાય છે,

કિરણ નું એક પુંજ, અંધકાર ચીરી જાય છે !

ચડાણ લાગે છે આકરું, ઉચ્ચ શિખરને પામવાં,

મધ્યાંતરે પહોંચતાજ, ક્યારેક ધીરજ ખુટી જાય છે !

સંજોગો જીવનમાં, અજબ રમત રમી જાય છે,

સંવેદનશીલ હૃદય, ક્યારેક પથ્થર બની જાય છે !

ઇચ્છાઓની વણઝાર, વણથંભી ચાલ્યા કરે છે,

પુરી એને કરવામાં, ક્યારેક જીવવાનું રહી જાય છે !

સાચી “ચાહત” ક્યાં મળે છે, એમ સહેલાઈથી,

નશીબ આડેથી પાંદડું, ક્યારેક ખસી પણ જાય છે !