ઈશ્વર કરે ફરી મળી જાય આ રાજપાટ

નથી ભૂલાતી એ મઘમઘતી સુંગધથી તરબતર યાદોની ક્ષણો,

જે મિત્રો સાથે વિતાવેલ હતી એ સુંદર પળો,

દુનિયામાં અમારું પણ હતું ક્યાંક રાજપાટ,

મારે કરવી છે એવા મિત્રોની વાત,

રૂપિયાની ચાર ચોકલેટ લઈ, એક એક બધા ખાતા,

ફાઈવ સ્ટાર હોટેલ કરતા પણ મોંઘી હતી અમારી એ પળ,

એક સાયકલના અડધી કલાકના વારા કરતા,

પ્લેનની મુસાફરી કરતા પણ મોંઘી હતી એ પળ,

લંચ બોક્સમાંથી એક સાથે મરચા વળી આંબલીની મજા અનોખી હતી,

એવી મજા ક્યાં પિત્ઝા બર્ગરમાં ક્યાં મળે !

કેવી સુખદ અનોખી હતી એ પળ !

એ આંબાની ડાળ સરોવરની પાળ,

નદીમાં કૂદકા મારવા જેવી મજા,

ક્યાં આ મોંઘા રિસોર્ટમાં મળે છે !

કેવી સુંદર અનુભૂતિ કરાવતી હતી એ પળ,

એ ચોમાસાની સાંજે ગરમ મકાઈ ને ચા સાથે હોય મિત્રોની ટોળકી,

એ ચા એ મકાઈમાં મજા હતી,

એ ક્યાં દુનિયાના કોઈ ખૂણામાં મળે છે !

કદી ન ભૂલાય એવી હતી અમૂલ્ય પળ,

ખોવાયું અમારું એ રાજપાટ,

આકાશમાં અમારા કાગળના વિમાનો ઊડતા,

વરસાદના પાણીમાં પણ અમારા વહાણો તરતા,

કેવી સમૃદ્ધિ હતી એ પળ,

ખૂબ જાહોજલાલી હતી,

મિત્રોની મોટી ફોજ હતી,

ક્યાંય દુઃખ કે હતાશાનું નામોનિશાન નહોતું,

કેવી અણમોલ હતી એ પળ,

ખૂબ સમૃદ્ધ હતા અમે પણ !

ખૂબ ધનવાન હતા અમે પણ,

દુનિયાની ભીડમાં જવાબદારીના મેળામાં,

ક્યાંક ખોવાયું અમારું રાજપાટ ?

ઈશ્વર કરે કાશ ! ફરી મળી જાય અમારું રાજપાટ !