આંસુનાં તોરણ

આંખોનાં પોપચાંં પર, લાગે છે જે ભાર,

શુું અટકેલાંં શમણાંંઓ હશે કંઈ હજાર ?

અધખુલ્લા નયનોથી, થાયે અશ્રુની જે ધાર,

શુું ઉલેચી રહી છે વેદનાઓ અપાર ?

આંસુનાં તોરણ, લાગે છે જે નવલખા હાર,

શુું મૌનની ભાષા ને બસ, આંખોનો જ આધાર ?

કહેવાને વાત હવે, લાગે છે જે વાર,

શુું આંખથી આંખ મળે, તો ના થઈ જઈએ ચાર ?