రాలుతున్న ఆకులు
రాలుతున్న ఆకులు
పళ్ళు లేని నోళ్ళు
ఊత కర్ర సాయంతో అడుగు వేసే కాళ్ళు
అద్దాల చాటున నిర్లిప్తంగా కళ్ళు
ఒడలిపోయిన ఒళ్లు
గుదిగుచ్చిన అనుభవాలు
కాలం మాన్పింది అనుకునే గాయాలు
కట్టెల మోపులు ఖాళీ పల్లెలు
కట్టె లాంటి మనుషులు
వంగిపోయిన నడుములు
ఎక్కడి నుంచో ఫోను
చిన్నవ్వ పోయింది
పెద్దమ్మ ఇంక లేదు
తాతయ్యకు కాలం తీరింది
శిశిరం చప్పుడు కాకుండా ఆకులు రాలుస్తోంది
రాలిన పండుటాకులు కాటికి చేరుతున్న దేహాలు
పెళ్లికో చావుకో అన్నట్టు కలిసిన వాళ్ళు
ఆ పల్లెకేదో సందడి తెచ్చారు
ఎక్కడో వసంతం వస్తుందన్నట్లు
ప్రకృతి ఒళ్లు విరుచుకుంది
రాలిన ఆకులు దూరంగా ఎగిరిపోయాయి.