కాలి పగుళ్లు
కాలి పగుళ్లు
బూజు దులిపే కర్రలు
మసి గుడ్డలు
కూర మాడిన వాసనలు
ఎన్నో అలాంటివి
ఇవన్నీ చిన్న విషయాలే
కానీ ఇవి వినడానికి ఆమె దగ్గర మనిషే లేరు
ప్రేమగా పెంచుకున్న కోడిని
ఇష్టంగా కూర చేసుకు తినే లోకంలో
ఒక్క మనిషి కూడా తన మాట వినేందుకు లేరే
సూర్యుడిని పిలిచింది
నేనెప్పుడూ తిరుగుతూ ఉండాలి కాబట్టి రానన్నాడు
చంద్రుడిని పిలిచింది
కావాలంటే వెన్నెలను కురిపిస్తాను
దగ్గరికి రాలేను అన్నాడు
కాలి పగుళ్లు తడిమితే
మృత చర్మం కొంత రాలి పడింది
ఆ మృత కణాలతో ఆమె మాట్లాడింది
ఏదీ శాశ్వతం కానప్పుడు
జ్ఞాపకాలెందుకు
వాటిని పంచుకోవాలనే ఆతృత దేనికి
జ్ఞాపకాలు కూడా ఏరోజుకారోజు రాలిపోవచ్చు కదా
తోడు లేదనే విషయం గుర్తు చేయకుండా
మెదడు దానంతకతే పని చేయవచ్చు కదా అంది
శాశ్వతం కాదని తెలిసినా
మనిషి భావావేశాలను దాచలేడు కదా
అలా చేస్తే
ఇంత జనాభా ఎందుకుంటుంది
ఉండదు
అని ఆ మృత కణాలను చివరిసారిగా తాకింది