ଜାଣି ବି ଅଜଣା ପରି

ଏକାନ୍ତ ପଣର ସାଥି ହୋଇ ତୁମେ

ରହିଥିଲ ଚିର ଦିନ,

ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଛାଡି ଦେଇ ଗଲ

ରହିଗଲା ଅଭିମାନ ।

ଅଭିମାନିନୀ ଗୋ, ମମତା ମନ୍ଦିର

ତୋଳି, ପୁଣି ଭାଙ୍ଗିଦେଲ ,

କାହା ଇସାରାରେ ନିଜକୁ ହଜେଇ

ମୋତେ ପର କରିଦେଲ !

କାହିଁକି କେଜାଣି,ମନରେ ଉଜାଣି

ଆସି ,ପୁଣି ଚାଲିଯାଏ ।

ତୁମ ଛଳନାକୁ ଅଶ୍ରୁ ଧାରା କରି

ଆଖିରୁ ଗଡେଇ ଦିଏ ।

କଳଙ୍କିତ କରି କି ଲାଭ ପାଇଲ

ମୁଁ ପରା ତୁମରି ଜହ୍ନ !

ଶୁଭ୍ରତାରେ ଭରା ମୋର ପୁଣ୍ୟ ତନୁ

ତଥାପି ଜଳୁଛି ମନ ।

ମିଠା ମିଠା ତୁମ ସରଳ କଥାକୁ

"ବେଦ"ଭାବି ନେଇଥିଲି ।

ଭିଜା ଭିଜା ତୁମ ବହଳେ ସ୍ନେହକୁ

ପାଥେୟ ମୁଁ କରିଥିଲି ।

ସେ ସରଳ କଥା,ସେ ଅମାପ ସ୍ନେହ

ମାପୁ ମାପୁ ଖସିଗଲା ।

ଖସି ଯାଇ ସତେ ଆଉ କା'ରାଇଜେ

ହଜିଯାଇ ମିଶିଗଲା ।

କିଛି କ୍ଷଣ ପାଇଁ ଜଳିଗଲା ମୋର

ଛନ୍ଦ ଭରା ଛୋଟ ମନ ।

ଭାଗ୍ୟ ଥାଇ ବି ସେ ଭାଗ୍ୟହରା ହେଲା

ଲିଭି,ହେଲା ସେ ମଳିନ ।

ପରେ ମୁଁ ଭାବିଲି,ସଂସାର ଏଇୟା

କେହି ବି ନିଜର ନୁହଁ ।

ଆପଣା ପଣିଆ ଅଭିନୟ କରି

ହୋଇଯା'ନ୍ତି ଦୁର୍ବିସହ ।

ଧନ୍ୟ ରେ ଦଇବ ସଂସାର ରଚିଲୁ

ମଣିଷେ ମହାନ କରି ।

ନିର୍ବିକାର ହେଲୁ,ନୀରବ ରହିଲୁ

ଜାଣି ବି ଅଜଣା ପରି ।