ମାନସରୋବର ତୁ ପରା ମୋର

ପଠାଣି ସାମନ୍ତ ମୁଁ ନୁହେଁ ଲୋ ବୋଉ

ଆଙ୍କି ପାରିବିନି 

ତୋ' ଭାଗ୍ୟରେଖା ।

ମୁଁ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର ସୁନାପୁଅ ତୋ'ର

କରିବୁନି କେବେ 

ତୁ ଅଣଦେଖା ।

ଅଣଦେଖା ମୋତେ କରିବୁ କେମିତି

ମୁଁ ପରା ତୋହର 

କୁଳନନ୍ଦନ ।

ଜୀବନଶଙ୍ଖାଳି କରି ରଖିଥିଲୁ

ଡାକୁଥିଲୁ ମୋତେ 

ବିଶିକେଶନ ।

ଭାଗ୍ୟରେଖା ମୋ'ର ଏବେ ବି ରହିଛି

ତୋ' ମମତାମୟୀ 

ପଣତତଳେ ।

ମମତାରେ ତୋ'ର ମୋ' ନାମାଙ୍କନର

ପ୍ରମାଣପତ୍ରଟି 

ସର୍ବଦା ଝଳେ ।

ଚାଲିଗଲୁ ସିନା ତୋ' ନିଜ ବାଟରେ

ରଖି ଦେଇଗଲୁ 

ମୁଠେ ମହକ ।

ସେଇ ମମତାର ମୃଦୁ ଆସ୍ତରଣ

ମୋ' ଭାବନା କରେ 

ସକାରାତ୍ମକ ।

ତ୍ରିବେଣୀତୀର୍ଥ ମୁଁ ନୁହେଁ ଆଲୋ , ବୋଉ

ନାହିଁ ସାମର୍ଥ୍ୟ ତୋ' 

ପାପ ଧୋଇବି ।

ମୋ' ପାଇଁ ତୁ ପରା ପୁଣ୍ୟତୋୟା ଗଙ୍ଗା ,

ତୋ' ଅମୃତକୋଳେ 

ଆଶ୍ରୟ ନେବି ।

ଜନମ ଦେଲୁ ତୋ' ନିର୍ମାଲ୍ୟ-କୋଳରେ ,

କୈବଲ୍ୟପସରା 

ମେଲାଇଦେଇ ।

ଜଗନ୍ନାଥଧାମ ଯିବି ମୁଁ କାହିଁକି

ଜଗାକୁ ପାଇଛି 

ତୋ' ପୁଅ ହୋଇ ।

ସକାଳରୁ ସଞ୍ଜ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ

ଚରଣ ସେବାରେ

ଥିଲା ତୋ' ମନ ।

ତୋ' ଠାରୁ ଶିଖିଛି ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରବନ୍ଦନା

ଆଖି ବୁଜିଦେଇ

ହୁଏ ନିମଗ୍ନ ।

ଚନ୍ଦନ ସାଙ୍ଗକୁ କଳା ତୁଳସୀର

ମହମହ ବାସ

ତୋ' ପାଖେ ଥିଲା ।

ସେଇଥିପାଇଁ ତୋ' ଅଗଣାରେ ରହି

କାଳିଆ ତୁଳସୀ

ଖୋଜୁ ନ ଥିଲା ।

ବଡଦାଣ୍ଡଠାରୁ ବିଶାଳ ବକ୍ଷ ତୋ

ବାଇଶିପାହାଚ 

ତୋ'ରି ଅଗଣା ।

ସବୁ ତ ପାଇଲି ମମତା ବନ୍ଧନେ

ତୋ' ପଣତ ମୋ'ର 

ମୁଖ୍ୟ ଗହଣା ।

ଆନନ୍ଦବଜାର ଟଙ୍କତୋରାଣିଠୁ

ତୋ' ଅମୃତ ବାଣୀ 

ଆହୁରି ମିଠା ।

ସେଥିରେ ରହିଛି ଅମର୍ତ୍ତ୍ୟ-ମହୁର

ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା 

ତୋ'ର ଅଇଁଠା ।

ମହାସାଗର ମୁଁ ନୁହେଁ ଲୋ ,ଜନନୀ

ମାନସରୋବର 

ତୁ ପରା ମୋର ।

ମନକଥା ଜାଣି ବାଢ଼ିଦେଉଥିଲୁ

ମନ ପସନ୍ଦର 

ଖାଦ୍ୟ ଅପାର ।

ରହିଥା ଲୋ , ବୋଉ ସ୍ୱର୍ଗ ସିଂହାସନେ

ଆର ଜନମକୁ

ପୁଣି ଆସିବୁ ।

ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ଅଛି ତୋ' କୁଳନନ୍ଦନ

ସୁନାପୁଅ କରି

କୋଳେଇ ନେବୁ ।