STORYMIRROR

Hrushikesh Satpathy

Inspirational

4  

Hrushikesh Satpathy

Inspirational

ଦୋଷ ଦିଅ କାହିଁପାଇଁ ?

ଦୋଷ ଦିଅ କାହିଁପାଇଁ ?

1 min
323



ତୁମେ ସିନା ମୋତେ ସଜେଇଦେଇଛ

ଦସ୍ୟୁଶ୍ରେଷ୍ଠ ରତ୍ନାକର

ମୋ' ଜନ୍ମଜାତକେ ଲେଖା ତ ନ ଥିଲା ,

ହେବି ମୁଁ ଦସ୍ୟୁପ୍ରବର ।


ସମୟ ଦୁର୍ବାସା, ପରିସ୍ଥିତି ଭାଷା

ବୁଝି ମୁଁ ପାରି ନଥିଲି

ସମୟ ମୋ' ପାଇଁ ଶୃଗାଳ ସାଜିଲା ,

ନିଜକୁ ଭସେଇଦେଲି ।


ଭାବପ୍ରବଣତା ମୋ' ଜୀବନ ଅଙ୍କେ

ସ୍ୱାଗତିଲା ଦରିଦ୍ରତା

ଦେଖିବ , ମୁଁ ଦିନେ ପ୍ରମାଣ କରିବି

କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ଏ ଅବସ୍ଥା ।


ତୁମ ଜୀବନରେ ସୁଖ ବାଣ୍ଟୁବାଣ୍ଟୁ

ନିଜେ ସାଜିଲି ଶ୍ମଶାନ

ଶ୍ମଶାନର କ'ଣ ନାହିଁ ସ୍ୱାଭିମାନ ,

ଅଥବା ଆତ୍ମସମ୍ମାନ ।


ଭାବି ମୁଁ ନ ଥିଲି ପହଞ୍ଚିବି ଦିନେ

ଅପ୍ରାକୃତ ନଦୀତୀରେ,

ଅସତ୍ୟ ସହରେ ସତ୍ୟକୁ ଆଦରି

ଭିଜିଲି ନୟନ ନୀରେ ।


ଭିଜିଲି ମୁଁ ସତ, ତୁମକୁ କେବେ ବି

ଦେଇନି ଭିଜିବାପାଇଁ

ଆଗ୍ନେୟଗିରିର ଅନ୍ତର୍ଦହନରେ

ଜଳେ ସର୍ବହରା ହୋଇ ।


ଅନ୍ତର୍ଦହନ

ରେ ଜଳୁଛି ସିନା ମୁଁ

କାହାରିକୁ ଜାଳି ନାହିଁ

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱରେ ବ୍ୟଥା , ଅଗ୍ରାହ୍ୟ ତିକ୍ତତା ,

ଦୋଷ ଦିଅ କାହିଁପାଇଁ ??


ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନକୁ ହାରି ତ ସାରିଛି

କେଉଁ ରତ୍ନେ ବିଭୂଷିତ 

ହେବି ଭାବୁଅଛ ? ମୁଁ ବରିନେଇଛି

ତୁମ ରୁକ୍ଷ କଷାଘାତ ।


ତୁମ କଷାଘାତ ମୋ' ପାଇଁ ଅମୃତ

ଲୋଡାନାହିଁ ଆଉ କିଛି

ଧଉଳି-ଧବଳ-ଶାନ୍ତିସ୍ତୂପ ସାଜି

ନିରବେ ଜ୍ୱାଳା ପିଉଛି ।


ଅଶାନ୍ତ ଝଡ଼ ମୁଁ ପକ୍ଷାଘାତେ ହୁଏ

ଊର୍ଦ୍ଧ୍ଵମୁଖୀ ଅର୍ଦ୍ଧମୃତ

ମୁଁ ତ ଶାନ୍ତିସ୍ତୂପ ମୋ' ସଂସ୍କୃତି ପାଇଁ

ପିଉଥିବି ପଞ୍ଚାମୃତ ।


ତୁମେ ଅହଂକାର, ତୁମ ବକ୍ଷେ ଅଛି

ଆସ୍ପର୍ଦ୍ଧା, ଅପସଂସ୍କୃତି

ମୁଁ ତ ନୀଳକଣ୍ଠ ବିଷ ପିଉ ପିଉ

ବାଣ୍ଟି ଚାଲିଥିବି ପ୍ରୀତି ।


ସେ ଦିନର ଦସ୍ୟୁ ରତ୍ନାକର ସିନା

ହେଲେ ମହର୍ଷି ବାଲ୍ମିକୀ

ବାଲ୍ମିକୀ ହେବିନି, କବିଟିଏ ହୋଇ

ବଞ୍ଚୁଥିବି ଲେଖି ଲେଖି ।।


Rate this content
Log in

Similar oriya poem from Inspirational