ଅଳପ ଦେଖା ବି ହୁଏ ଚିରସ୍ଥାୟୀ

ତୁଳସୀ ପୂଜନ ଦିବସାନୁକୂଲ୍ୟେ

ତୁଳସୀ ଦର୍ଶନ କଲି !

ଧୂପ ତ ନଥିଲା , ଦୀପ ବି ନଥିଲା ,

ଆନ୍ତରିକତା ଅର୍ପିଲି !!

ଅର୍ପିଲି ସିନା ମୁଁ ମୋ' ଆନ୍ତରିକତା ,

ପାଇଲି ମୁଠାଏ ପ୍ରୀତି !

ପ୍ରୀତି ନୁହେଁ ତାହା ମାନବୀୟ ମନ୍ତ୍ର ,

ରୀତି-ନୈବେଦ୍ୟର ଗୀତି !!

ଆନ୍ତରିକତାର ଅର୍ଘ୍ୟ ନିବେଦନ 

ମହାର୍ଘ୍ୟ ମହାକର୍ଷଣ !

ଧୂପ , ଦୀପ , ନୈବେଦ୍ୟର ଲୋଡ଼ା ନାହି,

ଅପୂର୍ବ ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ !!

ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣର ମାର୍ମିକ ମହତ୍ତ୍ୱ ,

ଜୀବନର ସାରତତ୍ତ୍ୱ !

କି ହେବ ନୈବେଦ୍ୟ , ସବୁଠୁ ଅଭେଦ୍ୟ

ହୃଦୟାର୍ପଣର ତତ୍ତ୍ୱ !!

ତୃପ୍ତିର ତୁଳସୀ ସୁଗନ୍ଧା ,ଅଳସୀ ,

କେ ଅବା ତା' ପ୍ରତିଦ୍ବନ୍ଦ୍ଵୀ ?

ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଗେହ୍ଲା ଗଳାମାଳି ,

ହୃଦୟର ପ୍ରତିନିଧି !!

ତୁଳସୀର କଥା କହିଦେଲି ସିନା ,

ତୁମେ ମୋ' ପାଇଁ ତୁଳସୀ !

ତୁମ ଭାବନାରେ କାବ୍ୟ-କନ୍ୟା ହସେ ,

ଆଗୋ ପ୍ରିୟା ମୃଦୁଭାଷୀ !!

ସୁଖରେ ବି ତୁମେ ,ଦୁଃଖରେ ବି ତୁମେ,

ମୋ' ଆଖିରେ ସଦା ତୁମେ !

ଜହ୍ନ ଜୋଛନାରେ , ଅମା ଅନ୍ଧକାରେ ,

ସପନ ଛାଇରେ ତୁମେ !!

ଭୁଲିବାକୁ ସିନା କହିଦିଅ ପ୍ରିୟା ,

ଭୁଲିବା ନୁହେଁ ସହଜ !

ଛଳନାକୁ ସିନା ଛାଡ଼ିଦେଇ ହୁଏ

ତୁମେ ମୋ' ମୈତ୍ରୀ-ମୁରୁଜ !!

ଅଳପ ଦେଖା ବି ହୁଏ ଚିରସ୍ଥାୟୀ ,

ବହଳେ ପ୍ରେମ ବି ବିଷ !

ଆମ ମିଳନର ଅଳ୍ପ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ହିଁ 

ପରାର୍ଦ୍ଧ ପ୍ରୀତି-ପୀୟୂଷ !!

ଆସନ୍ତାକାଲିର ଅରୁଣିମା ତୁମେ ,

ଆଦ୍ୟ ସନ୍ଧ୍ୟାର ରାଗିଣୀ !

ନବବର୍ଷେ ତୁମେ ନମ୍ର ନବବଧୂ ,

କଳ୍ପନାର କାବ୍ୟ-ରାଣୀ !!

ତୁମ ବାଲ୍ୟକାଳ ଚିତ୍ରପଟ ନାଚେ

ଛନ୍ଦେ ଛନ୍ଦେ ମୋ' ନୟନେ !

ଅଳପ ହସର ମଧୁ ଅଧରରୁ

କିଞ୍ଚିତ କଟାକ୍ଷ୍ୟ ଟାଣେ !!

ନୟନ ତୁମର କେତେ କଥା କୁହେ ,

ଅଧର ରୁହେ ନିରବ !

ସେଇଥିପାଇଁ ମୁଁ ପାଇଲିନି ପ୍ରିୟା

କଟାକ୍ଷ୍ୟର ପ୍ରତିଶବ୍ଦ  !!

ଦୁଃଖ ଦରିଆକୁ ଭାବିନେଇଛି ମୁଁ

ମୋ' ପ୍ରିୟ ନୀଳସାଗର !

ପ୍ରିୟା ପଣତରେ ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରଣୟ 

ଆଙ୍କିଛି ହୋଇ ବିଭୋର !!

ବିଭୋରତା ମୋ'ର ନୁହେଁ ଉନ୍ମାଦର

ଅର୍ଥହୀନ ଅବସାଦ !

ଆଗୋ ପ୍ରିୟତମା ବ୍ୟଥିତ ହୁଅନି

ଦେବିନି ମୁଁ ଅପବାଦ !!

ନିଜେ ଜଳିଯିବି ଜାଳିବିନି କେବେ

ତୁମକୁ ନିନ୍ଦା-ନିଆଁରେ !

ବରଂ ଅର୍ଦ୍ଧଦଗ୍ଧ ହୋଇ ମନ୍ତ୍ରମୁଗ୍ଧ

ହେବି ତୁମ କଳ୍ପନାରେ !!