Hrushikesh Satpathy

Romance Inspirational

4  

Hrushikesh Satpathy

Romance Inspirational

ଆକର୍ଷଣ ବନାମ ଆତ୍ମୀୟତା

ଆକର୍ଷଣ ବନାମ ଆତ୍ମୀୟତା

1 min
400


ଆକର୍ଷଣ ଯେବେ ଆତ୍ମୀୟତା ରୂପ ନିଏ

ସାକ୍ଷାତର ଲଗ୍ନ ଦିକ୍-ବଳୟେ ଯାଏ ଲୁଚି

ପ୍ରତୀଚୀପ୍ରାନ୍ତରେ ମୁଁ ଜଣେ ଭ୍ରାନ୍ତ ପଥିକ

କାହିଁକି ଖୋଜିବି ଶୁଭ୍ରତାରେ ଭରା ପ୍ରାଚୀ ।


ପ୍ରାଚୀଗଗନରେ ଅରୁଣଙ୍କ ଅରୁଣିମା

ଉଦ୍ଭାସିତ କରେ ଦେଇ ନୂଆ ଆଶାଲୋକ

ପ୍ରତୀଚୀ ଉପାନ୍ତେ ମୁଁ ଅନାମଧେୟ ନର

ତଥାପି ଆଶାୟୀ ଛୁଇଁବାକୁ ସେ ଆଲୋ ।


ନିଶାର୍ଦ୍ଧ ଲଗ୍ନର ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାବିଧୌତ ରଜନୀ

ଖୁଲଣାସୁନ୍ଦରୀ ପରି ହୋଇ ସୁସଜ୍ଜିତା

ସନ୍ତର୍ପଣତାରେ ସ୍ୱାଗତେ ମଧୁଯାମିନୀ

ବଧୂ ନିରୁପମା ଲଗ୍ନେ ନବପରିଣୀତା ।


ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟବୋଧକୁ ଅନୁଭବେ ଆଙ୍କିନିଏ

ଆଙ୍କିବାପାଇଁ ଯେ ଦିବ୍ୟଦୃଷ୍ଟି ଆବଶ୍ୟକ

ପ୍ରାଚୀ ହେଉ ଅବା ହେଉ ପ୍ରତୀଚୀ ଦିଗନ୍ତ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ପିପାସୁ ନୁହେଁ କେବେ ଆରଣ୍ୟକ ।


ଆତ୍ମୀୟତା ତୁମେ କାହିଁକି ଏତେ ନିଷ୍ଠୁର

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ରଙ୍ଗେ ସହଜେ ରଙ୍ଗେଇଦିଅ

ଅଭ୍ର ଅଭିଳାଷ କଳ୍ପନାରେ ଉଙ୍କିମାରେ

ବାସ୍ତବତା ବକ୍ଷେ ସଙ୍କୁଚିତ ହୋଇଯାଅ ।


ସାଇତିଥିଲି ମୁଁ ଅର୍ଦ୍ଧମୁକୁଳିତ ସ୍ୱପ୍ନ

ନିରୁଦ୍ଦିଷ୍ଟ ହୋଇ କରିଲା ମୋତେ ଉଦ୍ବିଗ୍ନ

ଗଢ଼ିଥିଲି କେଡ଼େ ମନଲାଖି ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର

ସୁନାମି ଝଡ଼ରେ ପାଲଟିଲା ଦିବାସ୍ୱପ୍ନ ।


ସୁନାମି ଆସିବ ଜାଳିଦେଇ ଯିବ ଚାଲି

ତଥାପି ମୋ' ଦମ୍ଭ ମଉଳିଯିବନି କେବେ

ସଂଘର୍ଷ ଯେ ମୋର ଚିରନ୍ତନ ସହଚର

ସଜେଇଚାଲିବି ନିଜ ସଦ୍ୟ ଅନୁଭବେ ।


ନିଜ ପାଇଁ କିଛି ଭାବିନି ମୁଁ କରିବାକୁ

ଯାହା ବି କରିବି ରୁଗ୍ଣ ସମାଜର ପାଇଁ

ସମାଜକୁ ନେଇ ସେଇ ସମାଜ ହିତରେ

ଆଙ୍କିଯିବି କିଛି କ୍ଷୁଦ୍ର ଶିଳ୍ପୀଟିଏ ହୋଇ ।


ମୋ' ଶିଳ୍ପରେ ଥିବ ଆମ ଆତ୍ମୀୟତା ଚିତ୍ର

ନୁହେଁ ତାହା ଅର୍କ କୋଣାର୍କର ନୃତ୍ୟାଙ୍ଗନା

ଚିତ୍ରର ଇଙ୍ଗିତେ ପଥର ଉଠିବ ହସି

ସତେ କି ତା' ହସେ ନାଚି ଉଠିବ ଲଳନା ।


ନିରାଶା ଭିତରେ ଆଶା ଉଙ୍କିମାରୁଥାଏ

ଜୀବନଟା ନୁହେଁ ନିରାଶାର ମରୁଦ୍ୟାନ

ହେ ମୋର ଆତ୍ମୀୟ ଭାଙ୍ଗିପଡ଼ିବନି କେବେ

ଆମରି ମନ୍ଦିର ହେବ ଅଶାର ଉଦ୍ୟାନ ।


ଆକର୍ଷଣ ସଦା ମାୟାରୂପୀ କୁହୁକିନୀ

ଆତ୍ମୀୟତା ଆଗେ ନଇଁଯାଏ ତା'ର ମଥା

ଛନ୍ଦି ହେବି କିମ୍ପା ଆକର୍ଷଣ-ମାୟାଜାଲେ

ବରଂ ମୋ' ପାଇଁକି ଶ୍ରେୟଃ ଆମ ଆତ୍ମୀୟତା ।


Rate this content
Log in

Similar oriya poem from Romance