ବିଦଗ୍ଧ ସ୍ଵପ୍ନ

ପାହାନ୍ତି ପ୍ରହରେ କାଲି ରାତି ଏହି କକ୍ଷେ

କାନ୍ଦୁଥିଲି ଧରି ଛିଣ୍ଡା ହୃଦୟ ମୋ ହାତେ

ଫକଫକ ଯେତେ ରକ୍ତ ଜୁଡୁବୁଡୁ ବକ୍ଷେ

ବିଦଗ୍ଧ ସେ ଏକ ସପନେ ଅନ୍ଧାର ରାତେ ।

ଅଥଳ ସାଗରେ ଅଜଣା ଦ୍ଵୀପର ତଟେ

ଏଇ ମୋ ହୃଦୟ ଧାରା ପୀରତି ଗଙ୍ଗାର

କାହାର ବିହୁନେ ସନ୍ତାପେ ବିଲୟ ଘଟେ

ଜଳି ସତେ ହେଲା ଲିଭିଲା ଉଷ୍ମ ଅଙ୍ଗାର ।

ସତେ କି ଆହତ ନିର୍ଦ୍ଦୟ ବ୍ୟାଧର ଶରେ

ଖୋଜିଲି ଉଦାର ଶାନ୍ତ ଗଉତମ କୋଳ

କପୋତୀ ବିହୁନେ ଅସହ୍ୟ ଯାତନା ଭରେ

ଆତୁରେ ସୁମରି ମାନସେ ଅନ୍ତିମ ଲୋଳ ।

ଅପହଞ୍ଚ ତାରା ସୁହାଗ ସିନ୍ଦୂରେ ଦେଖି

ଅନ୍ଧାର ସାଉଁଟି ରକ୍ତେ ଫୁଟାଇଛି ଫୁଲ

ଛାଇ ଆଲୁଅରେ ହସ୍ତାକ୍ଷର ନିଜ ଲେଖି

ନିର୍ବାସନ ଭୋଗେ ପାଉଥିଲି ପ୍ରୀତି ମୂଲ ।

ଅକସ୍ମାତେ ଯେବେ ପହଞ୍ଚିଲି ନଦୀ କୂଳ

ଥରିଲା ହୃଦୟ ଠାରି କହେ ଟିକେ ରହ

ରଜବତୀ ପ୍ରିୟା କେତେ ଥର ଖୋଲି ଚୂଳ

କେଡେ ସରାଗରେ ପଖାଳେ ସଜନୀ ସହ ।

ହଳଦୀ ମାଖିଣ କରେ ବୋଲି ଋତୁସ୍ନାନ

କିଛି କ୍ଷଣେ ଭାବ ରକ୍ତଧାରେ ଗଲା ଲେଖି

ରୁଧିର ନିଗାଡି ନିସ୍ପନ୍ଦେ ହୋଇଲା ମ୍ଳାନ

ପାହୁଥିଲା ରାତି ପାରୁ ନଥିଲି ମୁଁ ଦେଖି ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା