ମନ ଯାହାକୁ ପ୍ରେମ କରୁଛି ସେ ଏଇ ମନକୁ ପ୍ରେମ କରେ କି ନାହିଁ କେହି ଜାଣେନା, କିନ୍ତୁ ଯିଏ ମୋତେ ଭଲପାଏ.

ତୁ ଜଣେ ଆଶାବାନ ଉଦଯୋଗୀ ପୁରୁଷ ଥିଲୁ ତୁ, ସବୁବେଳେ ସବୁ କିଛି ଜିତି ଯିବାର ଲକ୍ଷ ନେଇ ଧାଉଁଥିଲୁ । କିନ୍ତୁ ହଠାତ୍ ତୋ ମୁଁହରେ ଏ ନିରାଶର ଭାବ ...

ଆମ ସମୟରେ ମୋବାଇଲ ନଥିଲା, ହେଲେ ମନ ପଢିବାକୁ ଉଚ୍ଚ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ସିକ୍ସସେନ୍ଷ ଥିଲା ।

କେବଳ ଜାତିଆଣ ସାର୍ଟିଫିକେଟ ଅଛି ତ ତୁମକୁ କେହି କିଛି ପଚାରିବନି ତୁମେ ଗରୀବ କି ନୁହେଁ, ତୁମେ ପାଠ ପଢିଛକି ନାହିଁ ? ଚାକିରୀ ପାଇଁ ତୁମର ଉପଯୁ...

ପ୍ରକୃତରେ ଏଇ ଧର୍ମଟା କିପରି ଜିନିଷ ଆଉ ଏତେ ସବୁ ଧର୍ମକାମ କଲାପରେ ତା ଖାତାରେ କିଛି ପୂଣ୍ୟ ଜମା ହେଲା କି ନାହିଁ ?

ସେଇ ଡକୁମେଣ୍ଟଟା ବହୁତ ଜରୁରି ଆଉ ମୂଲ୍ୟବାନ । ସେଇ ଗୋଟାଏ ଡକୁମେଣ୍ଟ ବିକ୍ରମ ପାଇଁ 'ରମାନାଥ ଏମ୍ପାୟାର'ର ଏକମାତ୍ର ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ, ସବୁ ମାଲି...

ତୁମ ସହରର ସୂର୍ଯ୍ୟ ପରି, ମୋ ଗାଆଁ ସୁରୁଜ, ବେଳ ଉଛୁର ଯାଏ ଶୋଇ ରୁହେନାହିଁ । ମୋ ଗାଆଁର ଚଞ୍ଚଳିଆ କାଉ, କାଉ, ସିନ୍ଦୁରା ଫିଟିବା ଆଗରୁ, ସୂରୁଜ...

ତାପରେ ବାପା ପଚାରିଲେ ତାଙ୍କର ସେଇ ଚିରାଚରିତ ସ୍ନହଶୀଳ କଣ୍ଠରେ, କଣ ହେଲାକିରେ ମାଆ କଣ ଦରକାର ଥିଲା? ଅନୁ ତୁରନ୍ତ ତାର ଫରମାଇସ ନିସଙ୍କୋଚରେ ଜ...

ଆମର ସମ୍ପର୍କ ଆପଣରୁ ତୁମେ ଏବଂ ଶେଷରେ ତୁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚିଗଲା । ଆମର ଏ ସମ୍ପର୍କର ନାମ ଥିଲା ପ୍ରେମ ।

କାର୍ ର ଡୋର ଖୋଲି ଭିତରକୁ ଆସୁ ଆସୁ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ କହିଲା, ଡରନ୍ତୁନି ଅଙ୍କଲ, ମୁଁ ଆଉ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିବା ମୁଡ୍ ରେ ନାହିଁ । ଆପଣଙ୍କର ସେହି ପ୍ରି...

ତେବେ ଆମେ ଦିଜଣ ଏଇଠି ହଠାତ୍ କେମିତି, କିଏ ଡାକିଆଣିଲା ଆମ ଦିଜଣଙ୍କୁ ଏଇଠିକି, ବିନା କିଛି ପୂର୍ବାଭାଷରେ ହଠାତ୍ ଆମେ ଦିଜଣ ଏଇଠି ଏମିତି ଏକାଠି...

ମଣିଷର ସବୁ ପ୍ରେରଣାର ଧାରା ଭୋକରୁ ହିଁ ଆସେ, ଏଇ ଭୋକ ହିଁ ମଣିଷକୁ ଜୀବିତ ରଖିଛି

ତାକୁ ମୁଁ କଣ କହିବି, କେମିତି କହିବି, କେମିତି ବୁଝେଇ ଦେବି ଯେ ତାପରି ମୋର ବି ସେଇ ସମଦଶା । ମୁଁ ତାକୁ ବହୁ ଦିନ ଧରି ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲି, ପ୍ର...

ସମସ୍ତେ ଦିନେ ମୋ ସାଥିରେ ଏଇ ଶୂନ୍ୟତାର ସଂସାରକୁ ଆସିବେ । ଏଇ ଶୂନ୍ୟତାର ସଂସାର ପରମ ଆନନ୍ଦରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ । ନା’ ଏଠି କଷ୍ଟ ଅଛି, ନା’ ଲୁହ’ ...

ଯାହାକୁ ଦେଖୁଛ, ଶୁଣୁଛ ତା ମାୟାରୁ ମୁକ୍ତି ଚାହୁଁଛ ? ବତ୍ସ ‘ଜୀବନରେ ପ୍ରାପ୍ତିର ଆଶା’ ହିଁ ତୁମକୁ କଷ୍ଟ ଦେଉଛି, ମାୟା କଷ୍ଟ ଦିଏନା । ପ୍ରଭୂ ...

ଚମଦଉଡିରେ ଜୀବର ପ୍ରାଣକୁ ବାନ୍ଧି ନେଇ ଯାଆନ୍ତି ଆଉ ଜମ ଦରବାରରେ ପେଶ କରନ୍ତି । ଜମ ଦଣ୍ଡର ଦେବତା, ସମସ୍ତଙ୍କର ପାପ ପୂଣ୍ୟର ପୋଥିନେଇ ବସିଛି, ...

ପୁଅ ପ୍ରେମ କଲେ ଘରର ଇଜ୍ଜତ ବଢେ, ଆଉ ଝିଅ ପ୍ରେମ କଲେ ଘରର ଇଜ୍ଜତ ଚାଲିଯାଏ ???

ଗଙ୍ଗା ମାଆ ହସି ହସି କହିଲେ, "ନାହିଁ ମେଘ କାହିଁକି କାହା ପାପର ଭାଗିହେବ ମେଘର ବା ଆୟୁଷ କେତେ ? ଖରାଦିନ ପରେ ବର୍ଷା ଋତୁ ଆସିବ ମେଘ ଭାସିଭାସି...

ସିଏବି ତୋରି ପରି ଲାଗି ପଡିଥିବ ତାର 'ବର୍ତ୍ତମାନ'ର ଫଟା ମାଠିଆକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାରେ । ହେଲେ ନା’ ତାର ମାଠିଆ ଭରିବ, ନା’ ସିଏ ଆସିବ !

ସବୁ ପୁଅଙ୍କୁ ରାମ ଭାବି ପୂଜା କଲେ ରାବଣ ମାନେ ପୁଣି କୁଆଡେ ଯିବେ ? ତାଙ୍କୁ ପୁଣି ଦଣ୍ଡ କିଏ ଦେବ ?

ମନ ନିର୍ମଳ, ଆସ୍ଥା ଶୁଦ୍ଧ ଓ ବିଶ୍ୱାସ ଦୃଢଥିଲେ ସବୁ ସମ୍ଭବ, ଗୋବର ଗାଡିଆ ବି ଗଙ୍ଗା ପାଲଟି ଯାଏ ।

ତୁମେ ଆସିବବୋଲି କେବେ ସିନା କଥା ଦେଇନଥିଲ, ହେଲେ ମୁଁ ମୋ ଅଭ୍ୟାସକୁ ଆଜିଯାଏ ବଦଳେଇ ଦେଇ ପାରୁନି ।

ବାହାରେ ତ ପୁରା ମଡର୍ଣ୍ଣ, କିନ୍ତୁ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଗଲେ କୁଆଡେ ଉଭେଇଯାଏ ଆମର ଏଇ ଆଧୁନିକ ରୂପ । ପୁଣି ସେଇ ସମାଜର ଡର ।

ଆମେ ମଣିଷ, ଆମେ ଜୀବନରେ ଠିକ୍ ବି କରୁ, ଜାଣ ଅଜାଣତରେ କିମ୍ବା ଭାବାବେଗରେ ଭୁଲ ବି କରୁ । କିନ୍ତୁ ତାର ଅର୍ଥନୁହେଁ.......

“ଦେଖ ସ୍ମୃତି, ଆମେ ସ୍ୱମୀ-ସ୍ତ୍ରୀ ହୋଇପାରିବାନି, ଦୁଇ ବନ୍ଧୁ ହେବାର ଯୋଗ୍ୟତା ଆମେ ହରାଇସାରିଲେଣି, ହେଲେ, ଗୋଟିଏ ଚଟିଘରେ ଗୋଟିଏ ରାତି ପାଇଁ,...