ମୋ ଗାଆଁ

ଦିଗ୍ ବଳୟରୁ ଉଇଁ ଆସେ ରବି

ତେଜି ଆଭାସୀ କିରଣ

କାକ ଡାକ ଶୁଣି ଜାଗ୍ରତ ହୁଅନ୍ତି

ହୋଇଣ କର୍ମ ତପ୍ତର ।

ମଳୟ ପରଶେ ଭାସି ଉଠେ ଯେବେ

ମଲ୍ଲୀ ଚମ୍ପା ହେନା ବାସ୍ନା

କ୍ଷଣିକ ନିମିତ୍ତ ହୁଅଇ ମୋ ଧରା 

ପାରିଜାତ ଛାପାଖାନା।

ଗୋଧୂଳି ସମୟେ ପଶ୍ଚିମର ପ୍ରାନ୍ତେ

ରକ୍ତିମ ର ଆଭା ଦିଶେ

ଉତ୍ତର ଦିଗନ୍ତେ ଧ୍ରୁବତାରା ସାଥେ

ଜହ୍ନ ଖିଲି ଖିଲି ହସେ ।

ସନ୍ଧ୍ୟା ର ପ୍ରହର ସାଜେ ମନୋହର

ଶୁଭେ ସଙ୍କୀର୍ତ୍ତନ ମେଳି

ଦିପାଳି ଜଳଇ ବୃନ୍ଦାବତୀ ମୂଳେ

ଶୁଭେ ଶଙ୍ଖନାଦ କେଳି।

ବାରମାସେ ତେର ପରବ ପାଳନ୍ତି

ମିଳି ମିଶି ଗ୍ରାମବାସୀ

ଯାହା ନଦେଖିବ ସହର ବଜାରେ 

ତାହା ପା(ଆ)ନ୍ତି ଗ୍ରାମବାସୀ ।

ଗାଆଁର ଜୀବନ ଅତି ସୁମଧୁର

ଆତ୍ମୀୟତା ଥାଏ ସଦା

ମିଳିମିଶି ସର୍ବେ କର୍ମ କରିଯାନ୍ତି 

ହୁଏ ନାହିଁ ଅସୁବିଧା ।

ଗାଆଁର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଭାରି ମନୋଲୋଭା

ଜନ୍ମରୁ ବଢ଼ିଛି ମୁହିଁ

ତା ପାଣି ପବନ ୠଣୀ କରିଅଛି

ସେ ବଡ଼ ମୋହରି ପାଇଁ।