मी सबला नारी

फूल कुस्करून दुष्ट 

बलात्कारी शेफारला,

बळ एकवटून ती

नार उठली अबला !

आर्त हाक मारते ती

वेदनेच्या त्या कळांनी,

नाही फिरकले कोणी 

कळवळे जखमांनी !

माजलेला नराधम 

कायद्याचे ना हो भय ?

शोधे सावज दुसरे

वासनेला नसे वय !

आला धुंद होऊन तो

नेहमीची त्याची वृत्ती,

नार पाहून तरूण 

उफाळली ही विकृती !

हात घालता स्त्री वरी

दुर्गा त्यास ती दिसली,

लाथा, काठ्या मार पडे

गोष्ट क्षणात घडली !

अबलेच्या सख्या साऱ्या 

आल्या सबला होऊन, 

हार चपलांचा गळी 

धिंड काढली घालून !

धडा शिकवला ऐसा 

भर चौकात मारले,

अख्ख्या गावासमोर

प्रत्येकीने झोडपले ! 

एक एक नार म्हणे 

होय मी सबला नारी,

हात लावशील तर

तुला पडेन मी भारी !

पंख माझे विशाल हे 

झेपावून निघाले मी,

थांबणार ना कधीही 

मानणार ना हार मी !