आठवणींची रजई

शांत एकाकी बसले मिटून,

 आठवणींच्या - चिंध्या घेऊन.

 एक एक ठिगळ घेऊन,

 बनवली नक्षी नात्यांची .

मांडत गेले उलटे सुलटे,

 तुझे नि माझे नाते शिवले ,

त्या शिवनीत काही भडक,

 काही पुसट ....!

 एक एक टाका घालत,

 सुई कधी टोचून गेली .

कधी रेटेना काही केल्या ,

तशीच रेटली काही करून.

 धाग्यांचाही गुंता ही झाला ,

कधी सोडला कधी सुटला.

 कधी सोडला जिथल्या तिथंच ,

कधी हातातून आपसूकच सुटला .

ठिगळांची ही नक्षी घेऊन,

 मन वेडे हे धुंद झाले .

लपेटून घेतली भोवती माझ्या ,

आठवणींची रजई झाली .

मन काही केल्या निघेना ,

आठवणींच्या ऊबदार ऊबीतून.

 शांत एकाकी बसले मिटून ,

आठवणींच्या चिंध्या नाही ,

आठवणींची रजई घेऊन...

आठवणींची रजई घेऊन..!