कुंकू

आज लावलं मी

तिच्या कपाळी

सण समारंभात

सर्वांसमक्ष कुंकू

गात्र गात्र तिची

फुलून आली

रंध्रारंध्रातून अस्तित्वाची

हिरवी पालवी

नवचैतन्याचा जागर

करती झाली

तिच्या त्या भव्य

कपाळावर तो लाल टिळा

आज तिला अन मला

उगवतीचा सूर्य भासला

स्वाभिमानाच्या ज्योतीने

तिच्या अंतर्मनाचा

गाभारा उजळला .....

अजूनही समाज

पूर्णतः बदलला नाही

या शल्याची बोच

किती दिवस काचत राहणार ....

किती दिवस काचत राहणार ....

आजही विधवेला पूजाप्रसंगी

सर्वांदेखत बिनदिक्कत

ठेवल्या जाते वंचित

त्याक्षणी हजारो विंचवाच्या

नांग्या करतात

तिच्या मनावर डंख

आतून पेटून उठते तिचे मन

करण्यास बंड 

पण

होत जातात हळूहळू

भावना तिच्या थंड

आणि आपण फुंकत बसतो

बुरसटलेल्या विचारांचा शंख ...

कुंकू लावणारी असेल

कुणी नवती पोर

हळूच होते तिच्या कानात

मग कुजबुज

राख बाई आता तूच

परंपरेची बुज

लाऊ नकोस

अमुक अमुकला कुंकू

अन म्हणणारीच्या मनालाही

होत राहतात डंख

अन ही डागणीही

जाळत राहते तिघींचेही मन .....

तरीही कोंडी अजून मात्र

अजूनही सुटत नाही

अन चुकीच्या रूढी परंपरेतून

आपण पूर्ण बाहेर निघत नाही 

आपण पूर्ण बाहेर निघत नाही......

अन तरीही 

आपण सुधारलेलो ....