शरम...!

शरम...!

सांज झाली सांग सखे

घरी कधी जायचे

उद्या साठी काहीतरी

सांग ना काय राखायचे

सारे मनसुबे मनातले

क्षणात ग सांडले

मन माझे उगाच प्रिये

तुझ्या सवे ग भांडले

वेळ सारा असाच सरला

सूर्यही क्षितिजावर कलला

अंधार चहूकडे दाटला

उर माझा गे फाटला

अर्पूनी सारे तुला

रिता झालो मी पुरा

तरीही सांग ना गे अजुनी

दिसे मज का ग तुझा तोरा

मी नसे गे वाटसरू

जीवनाच्या वाटेवरी भेटलेला

जाण अंतरात सखे मला

तोच साथी मी तुझा वरलेला

आता तिन्ही सांज आली

परतीची वेळ ग झाली

जाग वाटते तुझं आली

तू नाहीस ग माझी साली

जोडी तुझी माझी

देव जाणे कशी जमली

जीवन जगण्याची पुर्ती

हौस माझी ग वीरली

तो हसतो बघ जाताना

हट्ट तुझा पाहुनी

एकदा तरी दाखव ना

शरमेने त्याला लाजूनी....!