आरसा बोलला

मी नेहमीच समजावतो मनाला

उगीच लावू नये शक्ती पनाला

निर्दोष असतात ही वने सारी

तरीही वनवा लागतो वनाला

रिता झाला गांव माझा माणसांनी

जो-तो विचारी जात जना-जनाला

हो स्वतःच स्वतःचा तूं पाठीराखा

कुणी नं येणार तुझ्या रक्षणाला

दोष कर्णाचा एवढांच माधवा

त्याने पाळले दिलेल्या वचनाला

काल तुझ्याकडे आरसा बोलला

दृष्ट नं लागावी तुझ्या यौवनाला