આખરી મંઝિલ

મૃગજળ તો મૃગજળને પી લે,

ખોટો મરુસ્થલમાં રખડમાં,

સૌન્દર્યને તું બસ જોયા કર,

આમ તું પાંખડીઓ ગણમાં,

બધાંજ ધતિંગને બંધ કરી દે,

ભીતર સિવાય બીજે દોડમાં,

રાહ એક જ પકડીને રાખ સદા

સફરને બહુ વધારે મોડમાં,

જે ચગી છે એ કપાવાની જ છે,

દોરની ઢીલ બહુ હવે છોડમાં,

દ્વંદ્વમાંથી એકવાર બહાર નીકળ,

ખુદને જ ખુદ સામે મરોડમાં,

જે વાત વીતી ગઈ છે તે ગઈ,

હવે તું પૃથક્કરણમાં પડમાં,

જો પ્રેમથી જ સ્વીકાર્યા હોય તો,

પછી આ ઝખ્મોને તું ખોતરમાં,

છે આખરી મંઝિલ જ "પરમ",

તો "પાગલ"બની પડાવ કરમાં,