ખંડેર
ખંડેર
ખંડેર ભાસે આ ઓરડો,
જેની દીવાલ ક્યારેક બોલતી'તી,
આરામે પોઢેલા માનવની,
વસ્તીથી ધમધમતી'તી,
પડ્યા ચીંથરા, કાગળના કચરાં,
વિકરાળ બની આ ભીંતો,
કોણ કહે કે આજ ઓરડો,
હતો ક્યારેક સજીવ જીવતો ?
દેહ બળ્યા ને ચિતા ઠરી,
ને દર્દથી મળી છે રાહત,
ભસ્મીભૂત થયેલો આગથી,
ઓરડો લાગે અજીબ વિકૃત.
કેટલા જીવો, કેટલી આશા,
બળીને ખાક
ખાખ થઇ ગઈ,
ફરી જીવંત શું બનશે આ ઓરડો,
કદાચ... કદાચ...
આશાઓ જો જીવંત છે તો,
ફરી શક્ય છે, આ ઓરડાનો ઉજાસ ,
ફરી આવશે વસંત,
ફરી ખીલશે આ ઓરડામાં મલકાટ.