માણસ અહીં આવીને ડરે છે.

માણસ અહીં આવીને ડરે છે,

જો આહ છાની છપની ભરે છે.

શાને ડરે છે, સમજાય ક્યાંથી,

વીંટી દસે આંગળ એ ધરે છે.

ને ભૂત ભોપાળાથી એ બચવા,

મંતર ઘણા ઝૂકી જઇ કરે છે.

આગળ થવાના સપનામાં આખો,

એ જાતથી અળગો થઇ સરે છે.

શું લાગવા સૌને મન જુદો એ,

સામા પ્રવાહે ઊંધો તરે છે ?

વિશ્વાસ છે કે સારા જગતમાં,

એ એકલો એવો છે, ફરે છે.

બે પળ "ખુશી" માટે ખૂબ તરસે,

એ રોજ જીવીને પણ મરે છે.