હતી

વાહવાહી આજ તો મ્હેફિલ ભરી લૂંટી હતી.

એ તરફથી જે મળી તે ચાહના જૂઠી હતી.

કે નજર આવ્યાં હશે કાજળ ભરેલાં કામણો,

એટલે ઢાળી ગઝલને ત્યાં જ તો ખૂબી હતી.

એ કરાવી ગયાં મને જો પ્રેમ કરવાની ફરજ,

રેડતાં'તાં લાગણી પીવા જરાં ભૂખી હતી.

અર્થનાં પણ ભાર ખમવાં એ હવે તૈયાર છે,

એમનાં શબ્દે રહીને ડાળખી ઝૂકી હતી.

આગ પણ આ ના શમી ને ખૂબ જો જલતી રહી,

'ને બુઝાવા જિંદગી આખી તમે ફૂંકી હતી.

મેં કર્યો સ્વીકાર આ સંબંધનો'ને જે પછી,

બાતમી એની જમાનાને ઘણી ખૂંચી હતી.

છે "ખુશી" એવી ખબર કે જીત તો મારી જ છે,

જાતને મેં હોડમાં જાતે કરી મૂકી હતી.