ଡାହାଣୀ (ଭାଗ -୧)

ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସର ମାତ୍ରା ବଢିଲେ ଓ ଏହାର ଚେର ସୁଦୂର ପ୍ରସାରି ହେଲେ ସମାଜରେ କିପରି ନୈତିକତାର ହାନି ଘଟେ, ତାହା ହିଁ ସ୍ପଷ୍ଟ ବାରି ହେଉଥିଲା,ଗତ ମଙ୍ଗଳବାର ଦିନ କାଳିସୀ ଧରାପୃଷ୍ଠକୁ ଉଦୁଉଦିଆ ଖରାବେଳେରେ ନିରୀହ ଆଦିବାସୀ ବହୁଳ ଗାଁ କାଶୀପୁରରେ ଧରାଅବତରଣ କରିଥିଲେ ।

ଦେବୀଙ୍କ ଆଗମନରେ ଥରହର କାଶୀପୁର ।

ଦେବୀଙ୍କ କୃପା ପାଇବାକୁ ସମସ୍ତେ ଦେବୀଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ମନମୁତାବକ ବଳି ଜାଚୁଥିଲେ ।

କାହାର ପୁଅ ଅଜଣା ରୋଗରେ ପଡିଛି, କାହାର ଝିଅ ବାହାଘର ଭାଙ୍ଗି ଯାଉଛି ବାରବାର, କାହାର ନିଜ ଶତୃ ଉପରୁ ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବାର ଅଛି ।

ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜର ଅରଦଳି ନେଇ ଆସିଛନ୍ତି ମା ପାଖକୁ ।

କଣ୍ଡୁରୀ ଶୋଉର ଦେହ ଭିତରେ ପଶି ସାରିଥିବା ଦେବୀ ମା ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟି,ଝାଞ୍ଜ ,କରତାଳ ,ଢୋଲ ଆଉ ମାଦଳର ତାଳେ ତାଳେ ନାଚୁଥାନ୍ତି ।

ଝୁଲି ଝୁଲି ,ଆଖିକୁ କଟମଟ୍ କରି ଅନାଉ ଥାନ୍ତି ।

କଣ୍ଡୁରୀ ଶୋଉର ଦେହରେ ମା ଏମିତି ପ୍ରତି ମଙ୍ଗଳବାର ଆସନ୍ତି ।

ଜଣ ଜଣ କରି ସମସ୍ତେ ମା ଆଗରେ ଅଧିଆ ପଡି ଯାନ୍ତି । ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗ ପ୍ରଣିପାତ କରି ଦୁଃଖ ବାଢନ୍ତି ।

ଦେବୀମାଙ୍କ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ଦୁଇଟି ବେତର ପାଞ୍ଚଣ , ଆର ହାତରେ ମୟୁରଚୁଳର ଏକ ଗୁଛ, ଗଳାରେ ଲମ୍ବିଛି ନାଲି ମନ୍ଦାରର ମାଳ ।

ସନିଆ :-ମା' ଗୋ ମା ...!!!!!

-ମୋତେ ଉଦ୍ଧାର କର ଲୋ ମା ।

-ମୋର୍ ପୁଅକୁ ପାଞ୍ଚ ଦିନ ହେଲାଣି ଝାଡାବାନ୍ତି ।

-ମୋର୍ ପୁଅ ପାଟିରେ କିଛି ଦେଉନି ।

-ଝଡି କଣ୍ଟା ହେଇଗଲାଣି ।

-ତାକୁ ଟିକେ ଭଲ୍ କରି ଦେ ଲୋ ମା ।

-ମୁଇଁ ଦୁଇଟା ନାଲି ଗଞ୍ଜା ବଳି ଦେମି ତୋ ପୀଠରେ ।

-ମା ଲୋ ରକ୍ଷାକର ।

-ଏକୋଇରବଳା ବିସିକେଶନ ଟି ମୋର୍ ।

ଦେବୀ ମା (ଆଖି କଟ୍ ମଟ୍ କରି ବିକଟାଳ ସ୍ୱରରେ ,ସନିଆ ମୁଣ୍ଡକୁ ଦୁଇ ପାହାର ଦେଲେ ପାଞ୍ଚଣରେ )

-ହେଁ .....ହେଁ......ହେଁ....

-ଯା ....ଯା...

-ତୋର ପୁତାଟା ଭଲ୍ ହେଇଯିବ ।

-ଗଞ୍ଜା ଦିଟା ଦେବାକୁ ଭୁଲିବୁନି ।

ଦେବୀ ମା ନାଚି ନାଚି ଆଗକୁ ବଢି ଚାଲିଲେ । ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ ପହଁଚିଥିବା କେତକୀ ବୁଢୀ ମା ର ଗୋଡ଼ ତଳେ ଲମ୍ବ ହୋଇ ପଡିଗଲା ।

-ହେ ମା ...ମା ଗୋ ।

-ମୁହିଁ ତୋତେ ଗୋଟେ ଭେଣ୍ଡିଆ ବୋଦା ବଳି ଦେମି ଲୋ ।

-ମୋ ପୁଅର ଚାକିରୀ ଗୁଟେ କରେଇ ଦେ ।

-କିଛି ଗୁଟେ କର୍ ..ମା ।

-ବୁଢୀ ହେଲିଣି ଆଉ ପର ର୍ ଘରେ ପାଇଟି କରି ଭେଣ୍ଡିଆଟାକୁ କେତେ ପୋଷିମି ?

-ତୋର ଟୁକାଟା ବଡ଼ ନିଖଟୁ ଲୋ ବୁଢୀ ।

-ତାର ଭବିଷ୍ୟତ୍ ମୋତେ ଦେଖା ଯାଉଛେ ।

-ସେଇଟା ଗୋଟେ କୁଢିଆ ଟାଏ ।

-ହୋଉ ତୁଇ ଥୟ ଧର ,

ରହ ତୋର ପୁତା କଥା ମୁଇଁ ନିଶ୍ଚୟ ହେଯିମି ।

ମୟୁର ଚୁଳ ବୁଢୀ ମୁଣ୍ଡରେ ମାରି ଦେଲେ ଦେବୀ ମା ।

-ଯା ବୁଢୀ ଇ ମାସର ଶେଷ ସୁଦ୍ଧା ତୋର ପୁତା କାମ୍ ରେ ଲାଗିଯିବ ।

ଦେବୀ ମା ଆଗକୁ ବଢି ଚାଲିଲେ ,ଝୁଲି ଦୋହଲି ,ଆଖିକୁ ଲାଲ ଲାଲ କରି । ଠୁରା ଆସି ମା ର ଗୋଡ଼କୁ ମାଡି ବସିଲ। ।

-ମା ଲୋ ।..ଏ ମା

-ଦୁଷ୍ଟ ନାଶିନୀ

-ବିଘ୍ନ ବିନାସିନୀ

-ମୋର ଏସନ ଫସଲ ସବୁ ଉଜୁଡ଼ିଗଲା ମା..!!

-କଣ ଖାଇକରି ବଞ୍ଚିମି ?

-ମୋର ପିଲା ମାଇପ କଣ ଖାଇବେ ?

-ବାକି ଗୁଟେ ଧାନ୍ ଗଦା ସାଇତି କରି ରଖିଥିଲି ।

-ସେ ହାଡ଼ିଆ ସାଥିରେ ମୋର ଆଗରୁ ବୈରୀ ଥିଲ ।

-ସେ ମୋର ଧାନ୍ ଗଦାରେ ନିଆଁ ନଗେଇ ଦେଲା ଲୋ ମା ।

-ମୁଁଇ ତାକୁ ଟାଙ୍ଗିଆ ଚୋଟ୍ ରେ ଦୁଇଗଡ଼ କରି ଦେଇଛେ...!!!

-ପୁଲୁସି ମୋତେ କୁକୁର୍ ଵାଗିର୍ ଖୋଜୁଛେ । ମୋତେ ବାନ୍ଧି ନେବା ଲୋ ମା ।

-ମୋ ସଂସାର ଭାସି ଯିବା ଲୋ ମା ।

ଦେବୀ ମା ହସି ହସି କହିଲେ...

-ରେ ଠୁରା ,ମୁଁଇ ତତେ ଭଲ୍ ସେ ଜାଣିଛି । ତୁ ଗୋଟେ ବାଗର ପିଲାଟା ।

-ସେ ହାଡ଼ିଆଟା ସୁଦୁ ଦୁଷ୍ଟ ପରକୁତି ପିଲା ଟା ।

-ତୁଇ ମୋଟୁରୁ ଡର ନାଁ ।

-ମୁଇଁ ଗୁଟେ କିଛି କରୁଛେ ।

-ତୁ ଗୁଟେ କାମ୍ କର୍ ।

-ମୋର ମନ୍ଦିର ସାମ୍ନାରେ ଗୋଟେ ପଣା ହାଣ୍ଡିଟେ ବସାଇ ଦେ ।

-ସବୁ ମଙ୍ଗଳବାର ସେଥିରେ ପଣା ପାଣି ଆଣି ଢ଼ାଲେ ।

-ତୋର କିଛି ହେବ ନାଇଁ ।

-ପୁଲୁସି ତୋତେ କେଭେଁ ବାନ୍ଧି ପାର୍ବନି ।

-ମା ଲୋ..ମୁଇଁ ସବୁ କର୍ମି । ତୋ କରୁଣା ମୋର ଉପରେ ଥାଉ ଲୋ ମା ।

-ହବା ହବାରେ ତୋର ସବୁ ଦୁଃଖ୍ ଦୁର୍ ହେବ ।

ହଠାତ୍ ଦେବୀ ମା ,ଜୋରରେରେ ଚିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।

ହଁ....ହଁ...ହୁଁ...ହୁଁ....ହାଂ ....ଆଁ

ନାଚିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।

ଅଣ୍ଟାରେ ବନ୍ଧା ଯାଇଥିବା ଘାଗୁଡି ଶବ୍ଦ ଆଉ ଘଣ୍ଟ ଶବଦରେ କାଶୀପୁର କୋଳାହଳ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଉଠୁଥିଲା।

ସଭିଏଁ ଗାଁ ଲୋକେ ମା ର ଏ ଅବତାର ଦେଖି କାକୁସ୍ତ ହେଇ ଯାଉଥାନ୍ତି ।

ଲଙ୍ଗଳା ଛୁଆ ଗୁଡା ଭୟରେ କାନ୍ଦି ପକାଉଥାନ୍ତି ।

ଚମ ଧୁଡୁ ଧୁଡୁ ହେଇ ଯାଇଥିବା ବୁଢ଼ା -ବୁଢୀଙ୍କ ଶରୀରର ଚମଡା ଗୁଡିକ ଯେମିତି ଉଠ୍ ପଡ଼ ହେଉଥାନ୍ତି ।

କଟା ଗଛ ଭୂଇଁରେ ପଡ଼ିବା ପରି ଲଦ୍ କିନା ମା ତଳେ ପଡି ଗଲା ।

କଣ୍ଡୁରୀ ନିସ୍ତେଜ .....

ଗାଁ ଲୋକେ ତା ମୁହଁରେ ପାଣି ଛାଟି ତାର ଚେତା ଫେରାଇ ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାନ୍ତି ।

କ୍ରମଶଃ...........

✍ବଳରାମ ବାରିକ।