ଯଉବନ

ଯଉବନ ଜଉଘର ପତଙ୍ଗ ଏ ମନ ଝୀନ

ଧାଉଁଥାଏ ଝପଟି ସେ ଦେଖିଲେ ଅନଳ,

ମନ ହୁଏ ଆନମନା ଉଜାଣି ବହେ ଯମୁନା

ଲାଗଇ ଅମୃତ ସମ ବିଷୟ ଗରଳ ।

ମୃଦୁମନ୍ଦ ହିଲ୍ଲୋଳରେ ମତୁଆଲା ନିଶା ଘାରେ

ଝଟକଇ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ କୋଣ ଅନୁକୋଣେ,

ପକ୍ଷମେଲି ପ୍ରଜାପତି ଉଡିବୁଲେ ଫୁଲେ ଫୁଲେ

ଚହଟେ ସୁବାସ ଗୁଞ୍ଜେ ସଙ୍ଗୀତ ସୁସ୍ବନେ ।

ମିଠା ମିଠା ସପନରେ ହାତଠାରି ଡାକେ କିଏ 

ମଧୁର ତା' ପରଶରେ ଥାଏ କି କିମିଆ, 

ରଜନୀ ସଜନୀ ବେଶେ ଆଶ୍ଳେଷଇ ରୂପରସେ

ଖୋଜେ ମନ ସାଥୀଟିଏ ଲାଗେ ଏକୁଟିଆ ।

ଚଢି ଘୋଡା ପକ୍ଷୀରାଜ ଉଡାଣକୁ ବଳେ ମନ

ଖୋଜିବୁଲେ ଆଖି ଦୁଇ ଦୂରେ ଚଉପାଶେ

ଯଉବନ ମାଦକତା ମାନେନାହିଁ କିଛି ବାଧା

ମନପକ୍ଷୀ ଉଡିବୁଲେ ନୀଳ ମୁକ୍ତାକାଶେ ।