ଯୁବାବସ୍ଥା -ଏକ ଅମୂଲ୍ୟ ନିଧି

ଧଇଁସଇଁ ହୋଇ ଢେର୍ ବାଟ 

ଦଉଡ଼ିବା ପରେ 

ହଲିହଲି ଝୁଲିଝୁଲି, 

ଚାଲୁଥିଲା ମୋ ବିଶାଳ ଶକଟ।

ହସୁଥିଲା ହେମନ୍ତ ସକାଳର 

ଶାନ୍ତ ସ୍ନିଗ୍ଧ ସବୁଜ ରାଣୀ 

କାଚ ଝରକାର ସ୍ବଛ ପରଦାରେ 

ପାରୁଥିଲି ଦେଖି ।

ଆଗକୁ ଆଗକୁ ଯାଉଥିଲି ମୁଁ 

କି ପଛକୁ ଯାଉଥିଲା ସେ,

ଥିଲା ଏକ ଚକ୍ଷୁଭ୍ରାନ୍ତି 

ଦୃଶ୍ୟାତୀତ ହେଉଥିଲେ 

ଘନ ବନାନୀ, ହସନ୍ତ ଧାନକ୍ଷେତ,

ଅଚଳ ପାହାଡ ପର୍ବତ,

ଠିକ୍ ଯେମିତି 

ବିତିଥିବା ଦିନ ସବୁ ମୋର ।

କେବେ ଚାଲିଛି, 

ତ ପୁଣି କେବେ ଅଣନିଶ୍ବାସୀ ଦଉଡ

ତା ଭିତରେ ପାର ହୋଇଗଲା 

କେତେବେଳେ ଯୁବାକାଳର 

ସୁନ୍ଦର ସୁନେଲି ଉର୍ଜାମୟ ମୂହୁର୍ତ୍ତସବୁ।

ଥିଲା ମୁଠେଇବାର ଅପପ୍ରୟାସ,

ହେଲେ "ସମୟ " ସେ

ଅଣାୟତ୍ତ, ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତାଙ୍କର ମୁଠିର ବି।

ବୟସର ଆସନ୍ନ ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ ରେ 

ଭାବୁଛି ବସି ମୁଁ, 

ଦିନ ଥାଉ ଥାଉ, କିଛି ପାଦ ଆଉ

ଥାଆନ୍ତି କି ଚାଲି, ମଧ୍ୟାହ୍ନ ବେଳାରେ ।

କେତେ କେତେ ରଥୀ 

ସ୍ବର୍ଣ୍ଣାକ୍ଷରେ ନାମ ନିଜ, 

ଇତିହାସେ ଗଲେ ଲେଖି।

ଟିକି ବାଜି ରାଉତ,

ତାରୁଣ୍ଯରେ ପାଦ ନଥିଲା ଥାପି

ରଖିଦେଲା ଜୀବନକୁ ବାଜି ।

ବିବେକାନନ୍ଦ- 

ଚିକାଗୋର ଧର୍ମସଭା ପରେ 

ମହକିଲା  ନାମ ଭାରତମାତାର ।

କୁନ୍ତଳା କୁମାରୀ ଆମ 

ଦରଦଭରା ଜୀବନର ଅନ୍ୟ ଏକ ନାମ।

ସ୍ମୀତା, ମଧୁବାଲା, ମୀନାକୁମାରୀ 

କଳାର ଆକାଶେ ତାରକା ଆଜି, 

ଖସିବା ଆଗରୁ ବୟସର ଛାଇ

ଦିନେ ଯାଇଥିଲେ ଲୁଚି ।

ହେ ମୋର ଯୁବାପିଢି !

ପଦ୍ମପତ୍ର ପାପୁଲିରେ ନ ରହିବ ଏ ଯମାନୀ,

ବେଳ ଥାଉ ଥାଉ ଯାଅ କିଛି କରି

ଦେଶ ଦଶ ଲାଗି 

ଲଭିବ ଜୀବନେ ଅସୀମ ତୃପ୍ତି ।