ଯାତ୍ରା ସଂଗୀତ

ଏ ପଥ ଦୁର୍ଗମ କଣ୍ଟକିତ ପୂର୍ଣ୍ଣ

ପାଦେ ଫୁଟିଯାଏ କ୍ଲୀଷ୍ଟ କଣ୍ଟକ

ବିଧୁନିତ ପ୍ରାଣ ଆଗକୁ ବଢ଼ଇ

ଅନିଶ୍ଚିତ ପଣେ ହୋଇ ପଥିକ ।।

ଆକାଶ ଆଲୋକ,ଅନ୍ଧାର ଦିଏ

ଜଳ ବହୁଳେ ନାଶ, ବିହୁନେ ବିନାଶ

ସବୁ ଜାଣି ନିଜ ଯାତ୍ରା ଜାରିରଖେ 

ଏ ମାଟି ପବନ,ପାଣିରେ ଜିଏଁ ।।

ଉପକାର ଆସ ସେବାର ଭରସା

କାହାପାଇଁ କାନ୍ଦେ ଦୁନିଆଁ ସାରା

ମୋର ରକ୍ତ, ମାଂସ ଏ ମାଟିରେ ମିଶୁ

ଏ କାନ୍ଧ ଉଠାଉ ଜୀବନ ଭାରା ।।

ବିପ୍ଲବୀ ମନ ପ୍ରଳାପ ଯେ କରେ

ଦେଖି ଏ କଷଣ ମାନବ ପ୍ରଥା

ନିଷ୍ଫଳ ମଣିଷ ଭାଙ୍ଗି ପଡୁଅଛି

କୃତକାର୍ଯ୍ୟ ନୁଆଁଉନି ତା ମଥା ।।

ଏ ଯାତ୍ରା ପଥରେ ବିବର୍ଣ୍ଣ ଶ୍ରମିକ

ନିଜପାଇଁ ଖୋଲେ ନିଜର ଖାତା

ମୁଁହି ଦିନହୀନ ନିଃସ୍ୱପ୍ରାଣ ଧରି

ଖୋଜିବୁଲେ ଏଠି ନିଜର ସତ୍ତା ।।

ସରିବ ଏ ଯାତ୍ରା ପଥ ଯିବ ସରି

ପହଂଚିବି ଯାଇ କେଉଁ ରାଇଜେ

ନୂଆ ପଥେ ପାଦ ଥାପି ଚାଲୁଥିବି

ମନ୍ତ୍ର ଭଜୁଥିବି ନିଜ ସରାଗେ ।।