ଉତ୍ତର ଖୋଜୁଛି ବୋଉ

ବର୍ଷ ବର୍ଷ ପ୍ରତୀକ୍ଷିତ ସ୍ପର୍ଶଟିଏ

ହଠାତ୍, ଯେମିତି

ଲେପି ଦେଲା ଶୀତଳ ଚନ୍ଦନ

ତାର ମଳି ମୁଣ୍ଡିଆ ଲୁଗାଟି

ଏକ ସ୍ଵଚ୍ଛ ପରିସ୍କାର ଶାଢୀରେ

ରୂପାନ୍ତରିତ ହୋଇଗଲା-

ବିରକ୍ତି ପୂର୍ଣ୍ଣ କଥାମାନେ

ହଠାତ୍ କେମିତି

ଏତେ ମଧୁର ହୋଇଗଲେ ?

ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ଭାବେ

ଦୁଇଟି ବାହୁ

ତା କାନ୍ଧକୁ ଅନ୍ତରଙ୍ଗତା ରେ

ଜାବୁଡ଼ି ଧରି

ତାକୁ ଠିଆ କରାଇ ଦେଲେ

ଆଉ,

ସୁନ୍ଦର ଛବିଟିଏ

ମୋବାଇଲ ର ଛାତିରେ

ଛାପି ହୋଇଗଲା-

ବୋଉ ଭାବୁଥିଲା

ସେ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖୁନି ତ ?

ବୋଉଟିଏ ହଠାତ୍

ନିଜକୁ ଗୋଟଉ ଗୋଟଉ

ଭାବୁଥିଲା -

ସତରେ କଣ

ତା ମାତୃତ୍ୱ ଏବେ ବି ବଞ୍ଚିଛି-

ସେ ସ୍ପର୍ଶରେ ବୋଉଟିଏ

ପୁଲକିତ ହେଉଥିଲା-

ଭୁଲି ଯାଉଥିଲା

ବିତି ଯାଇଥିବା ଅଲୋଡ଼ା କାଲିକୁ

ଭାବୁଥିଲା- -

ତାର ବାଟ ଭୁଲା ପୁଅ ବୋଧେ

ବାଟ ପାଇଅଛି ।

ସେଇ ଟିକିଏ ସ୍ପର୍ଶ

ସେଇ ଟିକିଏ ଅନ୍ତରଙ୍ଗତା

ତା ମନ ହୃଦୟରେ

ଘର କରି ଗଲେ

ବୋଉଟି ଦେଖୁଥିଲା-

ତାର ସ୍ଵଚ୍ଛ ନିର୍ମଳ ଶାଢ଼ୀ ଟିକୁ

ସତରେ କି ଶାନ୍ତି-

ଆନନ୍ଦମଗ୍ନା ବୋଉଟି

ହଜି ଯାଉଥିଲା

କେଉଁ ଏକ ନିର୍ମୋହ ଆନନ୍ଦ ରେ |

ତଥାପି -

ଉତ୍ତର ଖୋଜୁଥିଲା ସେ

ଆଉ ସେଇ ଟିକିଏ ସ୍ପର୍ଶ

ତା ମନର ଅନ୍ଧାରକୁ ଆଡେଇ

ତୋଫା ଆଲୁଅ ଭଳି

ଉଜ୍ଜଳି ଉଠୁଥିଲା ।

ଯନ୍ତ୍ରଣା ବାହୁଡ଼ା ମନଟି

ଶାନ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା

ଆଉ,

ବୋଉଟି ସେଇ ଟିକକ ସମୟର ମୋହରେ ଛନ୍ଦି ହେଉ ଥିଲା |

ସକାଳ ଆସିଲା

ତା ଘଣ୍ଟି ବଜାଇ

ତଥାପି କାହିଁକି-

ବୋଉଟି ଉତ୍ତର ଖୋଜୁଥିଲା -

ହଠାତ୍ କଅଁଳିଆ ଡାକରେ

ଚ଼ମକି ଦେଖିଲା -

ନାତୁଣୀ ହାତର ମୋବାଇଲ୍ ରେ

ବୋଉଟିର ଛବି

କେତେ କଣ ଲେଖା -

ପଢ଼ି ନ ପାରିବାର ଅପାରଗତା

ତାକୁ ବ୍ୟସ୍ତ କରୁଥିଲା ।

ପ୍ରଶ୍ନ ଗହଳରେ ଘୁରୁ ଘୁରୁ

ନାତୁଣୀ କହିଲା-

ଦେଖ୍ ଜେଜେମା -

କାଲି ମାତୃ ଦିବସର ଛବି

ଏଥର ବୋଉଟି ତାର

ଉତ୍ତର ପାଇ ସାରି ଥିଲା-

ହେଲେ,

ଆଶା ବୈତରଣୀ ରେ

ଉବୁଟୁବୁ ହୋଇ

ଭାବୁଥିଲା -

ଆଜି ଠାରୁ ହୁଏତ ତା

ଭାଗ୍ୟ ବଦଳିଲା ।

ହେଲେ,

କିଛି ବି ବଦଳିଲାନି

ପୁଣି ସିଏ ହୋଇଗଲା

ଅଲୋଡ଼ା ମଣିଷ ଟିଏ

ଆଉ,

ବୋଉ ଟିଏ ପୁଣି

ଆସନ୍ତା ମାତୃ ଦିବସର

ଅପେକ୍ଷାରେ ରହିଗଲା

ତାର

ଅନ୍ତଃ ହୀନ ଆଶାକୁ ନେଇ ।