ଉଡ଼ିଯାଅ ସାଜି ପକ୍ଷୀ

ଶାନ୍ତ ଶୀତଳ   କାନ୍ତ କୋମଳ

ପ୍ରାଣୁଁ ବଳି ଯିଏ ପ୍ରିୟ ;

ବିଧୁରିତ ଗାନେ    ମଧୁର ଲଗନେ

କହେ ସେ ବିଦାୟ ଦିଅ।୧।।

ଚାଲିଯାଏ ସାଥୀ   ନିରିମମେ କାଟି

ଏଇ ବୁକୁତଳ ମାୟା;

ନିରିଦୟ ରାତି ଥରାଇଣ ଛାତି

ଶିହରିତ କରେ କାୟା।୨।

ବିଶାଳ ବିଭବ ଦିନେ ତ ହେଜିବ

ତିଳେ ହେଲେ ଦ୍ୱିଧା ନାହିଁ ;

ବେଢିଦିଅ କିଆଁ ମିଠା ମୋହ ମାୟା

ନବ ସ୍ୱରୂପ ଟେ ନେଇ।୩।

ଦେଖିନ ଦେଖିବ କକ୍ଷ ନଥିବ

ଘନ ଉପବନ ଭୂମେ;

ତଳପ ଅଭାବେ କୁହ କେଉଁଭାବେ

ଶୟନ କରିବ ତୁମେ?୪।

ନରମ ଚରମ ବ୍ୟଥିତ ମରମ

ବୁଝିବକି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରି;

ଅମ୍ବୁଧିର କୋଳେ ପବନ ହିଲ୍ଲୋଳେ

ମାଡିଯିବ ଝଡ ପରି।୫।

ଅଳୀକ ସେନେହ ପାଇବ ତ ରୁହ

ଆଉ କିଛି ଦିନ ପାଇଁ;

ଭରମେ ଭରମି ବାତୁଳ ପରାୟେ

କିଆଁ ଯାଉଅଛ ଧାଇଁ ?୬।

କହୁଛି ସ୍ୱ-ମୁଖେ ନଶ୍ୱର ସୁଖେ

ବଳାଅନା ଆଉ ମନ;

ଚାଲିଯାଅ ଧୀରେ ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଶିଖରେ

ଛାଡିଣ ମିଛ ରୋଦନ।୭।

ସ୍ମିତହାସ୍ୟେ ସାଥି ବଢାଇଣ ଗତି

ହୁଅ ନିରିବାଣ ମୁଖୀ;

ଅନନ୍ତ ଆକାଶେ ମୁକତି ସକାଶେ

ଉଡିଯାଅ ସାଜି ପକ୍ଷୀ।୮।