ଉଡାଣ

ମନପକ୍ଷୀ ମୋର ସପନେ ବିଭୋର

ଉଡିବାକୁ ଡେଣା ମେଲି

ନୀଳ ଆକାଶର ନୀଳିମା ନିରେଖି

ଅବସାଦ ଯିବ ଭୁଲି ।

ଲାଗୁନାହିଁ ଭଲ ସଂସାରର ସୁଖ

ମିଛମାୟା ମରିଚୀକା

ଛନକା ପଶଇ ସୁନା ପଞ୍ଜୁରୀରେ

ମନ ହୁଏ ଫିକା ଫିକା ।

ହାତପାଦ ତାର ହୁଏ ଛନ୍ଦିମନ୍ଦି

ଜଞ୍ଜାଳ ଦୁଃଖର ବେଢୀ

ରୁଚେ ନାହିଁ ଜମା ସର ଓ ଲବଣୀ

ଦୁଧଭାତ କ୍ଷୀରିପୁରି ।

ଜମିଛି ବହଳ ଧୂଳି ଆଉ ମଳି

ପକ୍ଷ ତାର ଅବସନ୍ନ 

ଦିଗନ୍ତର ଶୋଭା ନୀଳ ଆଶା ସ୍ବପ୍ନେ

ଅଧୀର ହୁଏ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ।

ଉଷ୍ମ ଆବେଗର ପୁକାର ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ଶିହରାଏ ତନୁମନ 

ଝଡ଼ିଯାଏ ପକ୍ଷୁ ମଳ ଆବର୍ଜନା

ଉଚ୍ଚାଟେ ନୀଳ ଆହ୍ବାନ ।

ସେକୁଛି କିରଣେ କଅଁଳ ପରକୁ 

କଣ୍ଠେ ଭରି ନୂଆ ତାନ

ଛିନ୍ନ ସେ କରିବ ଶୃଙ୍ଖଳ ବନ୍ଧନ

ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦ ହେବ ଉଡାଣ ।।