ତୁମେ ସୂର୍ଯ୍ୟ

ତୁମେ ସୂର୍ଯ୍ୟ...

ମୁଁ ତୁମକୁ ଚାହିଁ ଫୁଟି ଉଠୁଥିବା 

ପୁୁୁୁୁଷ୍କରିଣୀର ପୁଷ୍କରଟିିଏ ।

ତୁମେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ...

ମୁଁ ତୁୁୁମ ଉଷ୍ମତା ପାଇ

ଚଳଚଞ୍ଚଳ ଧରଣୀଟିଏ।

ତୁମେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ..

ମୁଁ ତୁୁୁମ କିରଣରେ

ଜୀଇଁ ଉଠିଥିବା ସୂୂକ୍ଷ୍ମ ପାଦପଟିିଏ ।

କୁମୁଦିନୀର ସରସ ପାଖୁଡା ଭଳି

ଅନାଇ ରହେ ତୁମ ଉଦୟକୁ,

ଚାତକୀ ପ୍ରଶ୍ନ- ମୋ ଜୀବନ ଆକାଶେ କେବେ ତୁୁମେ ଉଇଁବ?

କେବେ ମୋ ସୀମନ୍ତ ଚୁମି ମୋତେ ନିଦ୍ରାରୁୁ ଉଠାଇବ?

ଚାହିଁ ରହୁଥାଇ ତୁମ କିରଣ ଆଶାକୁ ନେଇ,

କେବେ ଏ ଦେହରେ ବାଜିବ?

କେବେ ଖୁସିର ଶାଖା ଏ ମେଲିିବ?

ତୁମକୁ ଚାହିଁ ରହୁଥିବା ସୂର୍ଯ୍ୟମୁୁୁଖୀ ସାଜି

ପ୍ରଣୟ ଭରା ଚାହାଣୀରେ ଦେଖୁଥିିିବି,

ଏ ରାତ୍ରୀ ଅମା ଅନ୍ଧକାରରେ,

ମୋର ସବୁ ବିଷାଦର ଛାୟାରେ ବି

ତୁୁୁମ କଥା ହିଁଁ ଭାବୁ ଥିବି।

କାରଣ; ତୁମ ଭାବନା ବି

ମୋତେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଆଧାର ଦିଏ,

ତୁମେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ...

ମୁଁ ତ ଘାସ ଉପରେ ପଡିଥିବା ଛୋଟ କାକରଟିଏ।