ଗୁରୁ

ସକଳ ସୃଷ୍ଟି ଯେ ଚରାଚର

ସୃଜିଲେ ଯେ ଜଗଦୀଶ୍ବର ।

ଗୁରୁ ଙ୍କୁ ସୃଜିଲେ ଯେ ତହିଁ 

ଅଗ୍ର ଆସନ ତାଙ୍କୁ ଦେଇ।

ଅଜ୍ଞାନେ ବୁଦ୍ଧି ଜ୍ଞାନ ଦେଇ

ଅନ୍ଧାରେ ଜ୍ଯୋତି ଯେହ୍ନେ ପାଇ।

ଧର୍ମ ଅଧର୍ମ ଓ ପାପ ପୂଣ୍ୟ 

ଧରା ରୁ ଭେଦି ମହାଶୂନ୍ଯ ।

ସକଳ ସୃଷ୍ଟି ଯେ ଚରାଚର

ଗୁରୁ ପଦରେ ଶତବାର 

ନମନ୍ତି ଜାଣି ବ୍ରହ୍ମରୂପୀ

ତାଙ୍କ ଅଧୀନେ ବ୍ରହ୍ମ ଲିପି।

ନିଃସ୍ବ ରୁ ବିଶ୍ଵ ପରିଚୟ 

ଗୁରୁ କରାନ୍ତି ଅନୁମେୟ ।

ଦୁଃଖ ରୁ ଯେ ପରମାନନ୍ଦ 

ଗୁରୁ ଶିଖାନ୍ତି ଅପ୍ରମାଦ।

ଗୁରୁ ଶିଖାନ୍ତି ସୃଜନଶୀଳତା 

ବିଚାର,ବିକାର,ଆଶା,ଆସ୍ଥା ।

ସେ ମହନୀୟ ପଦେ ପଡି

ପଦ ରେଣୁ କୁ ମୁଣ୍ଡେ ମାରି।

ଆଶିଷ ଲଭି ତାଙ୍କ ହସ୍ତୁ 

ମୁକତି ଲଭେ ଜୀବୁ ଜନ୍ତୁ ।

ଅଣୁ ରୁ ଅଣାୟତ୍ତ ଯାଏ 

ପଦେ ପଡନ୍ତି ମହାକାୟେ।

ହରି, ହର ଯେ ସ୍ବୟଂ ବିଧି 

ଗୁରୁ ଙ୍କ ପାଦେ ପ୍ରଣମନ୍ତି ।

ସେ ପଦ ଯୁଗଳକୁ ଧ୍ଯାୟୀ

ଲେଖିଲି ପଙ୍କ୍ତି ପଦ ଦୁଇ ।

ଗୁରୁ ଙ୍କ ପାଦପଦ୍ମ ତଳେ

ଏ ମୂଢ ସୁଚି ଭକ୍ତି ବାଢେ ।