ତୁମେ ବିଶାଳ ଆକାଶ

କଅଁଳି ଗଲାଣି ପର ସବୁ ଏବେ

ଝଡି ଯାଇଥିଲା ଡେଣାରୁ ତାର

ପକ୍ଷୀ ମନେ ଆଜି ଖୁସି ଉଛୁଳାଏ

ତୁମରି ପ୍ରେମର ମହାସାଗର I

ଶୁଷ୍କ ତରୁଡାଳ ପଲ୍ଲବି ଗଲାଣି

ଫୁଲ ଆସିବାକୁ ନାହିଁ ଲୋ ଡେରି

ସ୍ମୃତିକୁ ସାଉଁଟି ନିରିହ ପକ୍ଷୀର

ଆଖିତଳୁ ଲୁହ ପଡୁନି ଝରି I

ଥକି ଯାଇଥିଲା ଉଡନ୍ତା ଚଢେଇ

ଡେଣା ହୋଇଥିଲା ଶକତି ହୀନ

ଆକାଶଟା ଆଉ ନିଜର ନଥିଲା

ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଥିଲା ତାହାର ମନ I

ଫୁଲଶର ଟିଏ ଫିଙ୍ଗିଲ ତା ଆଡେ

ଲକ୍ଷଭେଦ କଲା ଛାତିରେ ତାର

ସେ ବିଚରା ଆଉ ଯିବ ବା କୁଆଡେ

ଆଜ୍ଞାବହ ହେଲା ନୁଆଁଇ ଶିର I

ତୁମରି ଭିତରେ ଖୋଜିଲା ନିଜକୁ

ଖୋଜି ଖୋଜି ପାଇଗଲା ସେ ଦିନେ

ତୁମେ ଥିଲ ତାର ଜୀବର ଜୀବନ

ଯାହାକୁ ସେ ଦେଖିଥିଲା ସପନେ I

ତୁମରି ମନର ବିଶାଳ ଆକାଶ

ଉଡାଣ ପାଇଁ ସେ ନେଇଛି ବାଛି

ତୁମେ ହିଁ ଏବେ ତା ପ୍ରିୟତମା ସଖୀ

ତୁମଛଡା ସିଏ ଲୋଡୁନି କିଛି I