ତୁମ୍ଭ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ଭାସେ

ତୁମ୍ଭ ଅଧରେ ଯାହା ପ୍ରକାଶିତ ଧାରା

ଭାସମାନ ହୋଇ ଆସେ... ।

କ୍ଷଣେ ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ କର୍ଣ୍ଣେ ସେ ବଖାଣେ

ତୁମ୍ଭ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ଭାସେ... ।।

ପ୍ରଣୟ ସୁଧାର ଯାହା ଅଛି ମାନସେ

ଯେବେ ପ୍ରକାଶ ଯେ କର... ।

ଇତସ୍ତତ ମୋର ଚେତନା ଚରିତ 

ହୃଦ କ୍ଷତ ଯୁକ୍ତକର... ।।

ଅଶେଷ ପ୍ରେମ ତୁମ୍ଭ ଅମ୍ବୁଦ ସମକ୍ଷ 

ବାରିବାହ ଯେବେ କର... ।

ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ୱଭିତ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉର ଅନ୍ତ ଛିନ୍ନ

କି କରିବି ପଟାନ୍ତର... ।।

ମୁଦ୍ଗର ପ୍ରେମର ଆଗମନ ଦେଖି

ପ୍ରତିଉତ୍ତର ମୁଁ ଖୋଜେ... ।

ପ୍ରୀତିଜନକ ସେ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ଧାରା

ଅନୁକମ୍ପା ହୃଦ ସାଜେ... ।।

ସେ ପ୍ରେମ ମୌକ୍ତିକ ସାଉଁଟିବା ପାଇଁ

ସ୍ଥିର ଚିତ୍ତେ ଯେବେ ଭାଳେ... ।

କରେ ପରିସ୍ଥିତି ଥଟ୍ଟା ପରିହାସ

ମୋ ପ୍ରେମ ବିପକ୍ଷ ଛଳେ... ।।

ପ୍ରେମ ପୁଷ୍ପମାନ ପ୍ରସୂନ ଉଦ୍ୟାନେ

ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ପୁଷ୍ପ ପ୍ରେମର... ।

ଯେବେ ତୋଳି ମୁହିଁ ଗୁନ୍ଥିବାର ପାଇଁ

ପ୍ରୀତି ମାଳା ମନୋହର... ।।

ଗୁଚ୍ଛକ ସୁମନ ହସ୍ତେ ଭରି ମୁହିଁ

ଯେବେ ଆଣିବା କୁ ଚାହେଁ... ।

ସକ୍ଷମ ହୁଏନି ଦୂର୍ବଳ ର ଚିତ୍ତେ 

ମୌନ ଅଧରେ ଥାଏ... ।।

କଣ୍ଟକିତ ଘେରା ପ୍ରେମର ଉଦ୍ୟାନ

କ୍ଷତ ରୁଧିର ଯେ କରେ... ।

ଲହୁ ଝରିଯାଏ ଅଶ୍ରୁ ଭରି ଯାଏ

ନୟନ ଯୁଗଳ ଭରେ... ।।

ସନ୍ଦେହ ମୋ ନାହିଁ ତୁମ ପ୍ରେମ ପାଇଁ

ନିର୍ମଳ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ପୂର୍ଣ୍ଣ... ।

ବିରସ ଯାହା ମୋ ମାନସ କର୍ଣ୍ଣେ

ଉତ୍କଟ ଉତ୍କର୍ଷ ଘନ... ।।