ଶରଣ ମୁଁ ଚରଣେ ତୁମ

ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ତୁମ୍ଭ ଭକ୍ତି ପ୍ରେମେ ପାଗଳିନି

ଅନୁପମ ଗ୍ରାହ୍ୟ ଦର୍ଶନେ ହୃଦ ହାସିନି ।

ଦିବ୍ୟ ଔଜ୍ଜଲ୍ୟ ତୁମ୍ଭ ଆନ ସୌମ୍ୟ ସୌଷ୍ଠବ

ଅଞ୍ଜନ ଲିପନ କାନ୍ତ ହୃଦେ ଦୟା ଭାବ ।

ଅନୁକମ୍ପେ ଅଳଙ୍କୃତ ଉପମାନ ନାହିଁ

ଚରଣେ ପ୍ରଣତି ଘେନେ ଅଭିପ୍ରାୟ ନେ଼ଇ ।

ଆରାଧ୍ୟ ଆଦିତ୍ୟ ଦିବ୍ୟ ଆଭା କୁ ପ୍ରକାଶି

ଭାବରେ ଭାବରେ ବାନ୍ଧ ହୃଦେ ମୋର ଆସି ।

ଭାବ ବିନୋଦିଆ ତୁମ୍ଭେ ଭାବ ର ଠାକୁର

ଭାବ ଡୋରେ ଆବଦ୍ଧ ଭାବର ର ଭାସ୍କର ।

ଦୀପ୍ତିମାନ ତେଜ ଘେନି ଆହେ ଦୟାବୀର 

ଦୟାର ପରିଧି ବା କାହିଁ କଳନା ଅସାର ।

ଦର୍ଶୟୀତା ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ ପ୍ରଭୁ କୃପାବର

କୃପା କର୍ଣ୍ଣ-ଧାର ପ୍ରଭୁ କଷ୍ଟ ଯେ ନିବାର ।

କରୁଣାର ସାଗର ବୁନ୍ଦେ ବୁନ୍ଦେ କରୁଣା

ଆଜୀବନ ଚରଣରେ ମୁଁ ଥାଏ ନିମଗ୍ନା ।

ସଙ୍ଗୀତ ର ତାଳେ ତାଳେ ଥାଉ ତୁମ ନାମ

ନୃତ୍ୟ ପଦ ଛନ୍ଦେ ଛନ୍ଦେ ଥାଉ ଭାବ ତୁମ ।

ଦର୍ଶନର ଅଭିଳାଷି ମୁଗ୍ଧ ଦେଖି ତୁମ ରୂପ

ରୂପରେ ଅନନ୍ୟ ଦେଖି କି କରିବି ମୁଁ କଳ୍ପ ।

ହୃଦ ଭାବେ ଆଖି ଦେଖେ ଅଧରରେ ତୁମ ନାମ

ହସ୍ତ ଯୋଡେ ଶରଣ ମୁଁ ଚରଣରେ ତୁମ ।