ତୁମ ଅଗଣାର ତୁଳସୀ ମୁଁ

କିଏ ଜାଣେ କାଲି ଥିବି କି ନଥିବି 

ତୁମ ଅଗଣାର ତୁଳସୀ ହେଇ

ଆଜି ଅଛି ଭଲ କାଲି ହେବି ମନ୍ଦ 

କିଏ ଯାଣେ ଏତ ଚକ୍ର ଭିଆଇ ।

ନୂଆ ନୂଆ ବନ୍ଧୁ ଅତି ନିବିଡ଼ ଯେ

ପୁରୁଣା ଫୋପଡା ଆଡ ଆଖିଆ

ଅତି ନିବିଡ଼ ରେ ଇତି ହେଇଯାଏ 

ପୂର୍ବରୁ ରହିଚି କଥା ବଢିଆ ।

ସେଇ ମନ ଥାଏ ସେଇ ଋପ ଥାଏ

ଅତି ଲଦଘଷ ଘେସେରା ହୁଏ

ଦୂରେଇ ରହିଲେ ବନ୍ଧୁତ୍ବ ସୁନ୍ଦର 

ପାଖ ବନ୍ଧୁ କଥା ଦେହକୁ ନିଏ ।

ହଜାର ବନ୍ଧୁତ୍ବ ଗଢିଲେ କି ହେବ

ନାହିଁ ଜଦି ସେଠି ସେ ଆତ୍ମିୟତା

ହଜାର ସମ୍ପର୍କ ଗଢିଲେ କି ହେବ 

ନାହିଁ ଜଦି ସେଠି ନିଃସ୍ବାର୍ଥ ପରତା ।

ନିସ୍କପଟ ବନ୍ଧୁ ହୃଦୟରେ ବସେ

ନାହିଁ ତାର ମନେ ବାଦ ବିଚାର

ଘାତ ପ୍ରତିଘାତ ସହି ଯାଏ ସିଏ 

ହୁଏନାହିଁ ମନ ଉଣା ଟି ତାର ।

ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ ତ କଡା କଥା ଶୁଣି 

ହସି ହସି ମିଠା ଦିଏ ପରସି

ନାହିଁ ମନ ଉଣା କାହାରି ଉପରେ 

ରାଗ ଈର୍ଷା ଭୁଲି ବସଇ ହସି ।

ସେଇପରି ବନ୍ଧୁ ଭୁଲି ବନି କେବେ 

ଆଦରରେ କର ତାଙ୍କ ସ୍ବାଗତ

ଦୁଃଖ ସମୟରେ ସେଇ ବନ୍ଧୁ ତୁମ

କଷ୍ଟ ଦୁର କରି ରଖେ ଇଜ୍ଜତ ।

ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବ ତ ଭଗବାନ ତୁଲ୍ୟ 

ବାନ୍ଧି ରଖ ତାଙ୍କୁ ସ୍ବ ହୃଦୟରେ

ଆସିବନି ଝଡ ଜୀବନ ରାସ୍ତା ରେ 

ବିଶ୍ବସ୍ତ ହେଇକି ଦେଖତ ଥରେ ।