ତୁମ ଆଖିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

ମୋ ସୁନ୍ଦର ଆଖିର ମଖମଲି ଶେଯେ

ତୁମେ ସୁନ୍ଦର ସ୍ମୃତି ଟିଏ

ଯେତେ ଯାଏ ପାଶେ ଯାଅ ଚାଲି ଦୂରେ

ତୁମ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଭାବନାରେ

ମୁଁ ନିଜକୁ ସପ୍ତ ରଙ୍ଗରେ ସଜାଇ ଦିଏ ।

ସପନରେ ଆସି ଗୋପନେ ଯେବେଗୋ

ଛୁଇଁଯାଅ ମୋତେ ଧୀରେ

ଶିହରିତ ହୁଏ ତନୁ ମନ ମୋର

ତୁମ ମିଠା ପରଶରେ ।

ଜୀବନ ମୋଡରେ ଜୀଇଁବାର ମାନେ

ଆସି ଶିଖାଇଛ ତୁମେ

ତୁମରି ଆଖିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ଭିଜି

ହଜିବାକୁ ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ।

ତୁମ ଆଖିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଏଡେ ମନମୁଗ୍ଧ

କେବେ ସରେନାହିଁ ଦିନରାତି

ଆକାଶରୁ ମାଟି ମାଟିରୁ ଆକାଶ

ତାର ଖିଅ ପରା ଅଶରନ୍ତି ।