ନାରୀ ଲୁହ ଆଉ ବର୍ଷା

ଝର୍କା ସେପାଖରେ ତୁମେ ଅଛ

ଏପାଖ ରେ ଅଛି ମୁଁ

ତୁମେ ଝରିଯାଅ ବିଭୋର ପଣରେ

ଦୁଃଖରେ ଝରଇ ମୁଁ ।

ତୁମେ ଆସିଗଲେ ଖୁସି ଆସିଯାଏ

ସବୁଜିମା ଭରେ ମହୀ

ମୁଁ ଝରିଗଲେ ବତାସ ଟା ଆସି

ଛାତିକୁ ଦିଏ ଥରାଇ ।

ତୁମ ରୂପରେଖ ବଦଳି ଯାଏ ଯେବେ

ଅକାଳରେ ଯାଏ ପ୍ରାଣ

ମୋ ଆଖିରୁ କିନ୍ତୁ ସବୁ ଝରିଗଲା ପରେ

ଶୀତଳ ଲାଗେ ଜୀବନ ।

ମୋର ସଦା ଭିଜା ଶ୍ରାବଣ ପଣତ

ତୁମେ ବସୁଧା କୋଳରେ ସ୍ରୋତ

ନାରୀ ନଦୀ ବର୍ଷାପରା ସଭିଏଁ ଏକା

ସଦା ସିଏ ପ୍ରବହମାନ ସ୍ରୋତ ।

ତୁମେ ମୌସୁମୀର ଶାନ୍ତ ଶୀତଳ ଝର

ମୁଁ ସର୍ବସଂହା ନାରୀ ଆଖିର ନୀର

ତୁମେ ଝରିଗଲେ ଓଦା ହୁଏ ପୃଥିବୀ

ମୁଁ ଝରିଗଲେ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ଥରହର ।

ଆମ ଚେହେରା ଟା ଏକାପରି

କେହି ନୁହେଁ କାହା ସରି

ଜଣେ ଝରିଯାଏ ମୌସୁମୀ ଆକାଶୁ

ଜଣେ ଆଖି ଆକାଶର ବାରି ।