ତୁ ମୋର

ତୁ ମୋର ସାହାସ ତୁହି ମୋର ଧର୍ଯ୍ୟ

ତୁହି ମୋର ସ୍ବପ୍ନ ରାତି

ତୋହରି ପାଇଁକି ଏ ଜୀବନ ଚଳେ

ତୁହି ଲୁହ ପୁଣି ତାତି ।

ଶୁଖିଲା ଅଧରେ ହସ ଭରି ଦେଉ

କରୁଣା ବାରିଧି ଢାଳି

ସେ ପରଶ ପାଇ ବିଶ୍ଵାସେ ଆସଇ

ଆତୁରେ କରେ ମୁଁ ଅଳି ।

ହୃଦୟ ଆକାଶେ ତୋର ଚିତ୍ର ଭାସେ 

ଧୀରେ ଲିଭି ଯାଏ କୁହୁ 

ବିକଶିତ ହୁଏ ଶତ ପାରିଜାତ

ପାଇ ତୋ ସେନେହ ମହୁ ।

ତୋ ପାଦକୁ ସେବି ଧନ୍ୟ ମୋ ଜୀବନ

ତୁହି ମୋ ଅମାର କୋଠି 

ତୁହି ଥିଲେ ପାଶେ ଶ୍ମଶାନ କୋଳରେ

କୁସୁମ ଉଠଇ ଫୁଟି ।

ଦୁର୍ଦ୍ଦିନରେ ପଡି ଡାକୁଛି ମାତ ଲୋ

ସଜାଡିଣ କ୍ରତୁ ପୂଜା

ଶାରଦ ପାର୍ବଣେ ଆସ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଧାମେ

ଉଡାଇ ବିଜୟ ଧ୍ୱଜା ।

କୋଟି ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ଭରପୁର ଶିରୀ

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ସୁନ୍ଦରୀ ନାମ

ଦଶ ଭୁଜା ତୋର ଅସ୍ତ୍ର ଶସ୍ତ୍ରେ ଭରା

ରୂପ ତୋର ଅନୁପମ ।

ଦୁର୍ଲଭ ଦୁର୍ମୂଲ୍ୟ ତୋ କରୁଣା ବଳ

ଯିଏ ଡାକେ ସିଏ ପାଏ 

ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି ଅସହ୍ୟ ତୋହର

କ୍ରୋଧ ରୁଷ୍ଟ ବୃଦ୍ଧି ହୁଏ ।

ଭକତ ଉପରେ ଅନୁଗ୍ରହ କରି

ତ୍ୟାଗ କରୁ ସୁଖ ଶାନ୍ତି

କ୍ଷିପ୍ର ଗତି ତୋର ବିଦ୍ୟୁତ୍ ଯେସନେ

ସ୍ମରିଲେ ଆସୁ ଲୋ କତି ।

ତୋ ଦୁଆରେ ନାହିଁ ପର କି ଆପଣା

ନାହିଁ କେବେ ପକ୍ଷପାତ

ତୁହି ସାହା ହେଲେ ମରଣ ମୁହଁରୁ

ଉଠି ଆସେ ତୋର ଭକ୍ତ ।

ମହିଷମର୍ଦ୍ଦିନୀ ମନ୍ଦାର ମାଳିନୀ

ପାର୍ବତୀ ଗଉରୀ ମାତା 

ପୂଜା ପାଉ ଥାଅ ସାରା ସଂସାରରେ

ଆ ଲୋ ମା ଜଗତଜିତା ।