ମୁଁ ଗଙ୍ଗଶିଉଳି

ନିଶାର ସଂଜ୍ଞା ଖୋଜୁଛି ଆଜି

ନିର୍ଜନ ଅମାବାସ୍ୟାର ତନ୍ଦ୍ରା କାଳେ

ଏକାକିନୀ ଶବ୍ଦର ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରୁଛି

ଝଡ଼ ଉଠେ ଅନ୍ତର୍ମନର କୋଳାହଳେ।

ନିଶାର କବଳେ ମୁଁ ଆପ୍ରାଣ ବିଧୌତା

ଲୋଟି ପଡ଼େ ଉମା କିଞ୍ଚିତ୍ ଶକ୍ତ ହେଲେ

ଏ ଯେଉଁ ଅନୁଭବ ମୁଁ ସାଉଁଟି ଚାଲିଛି

ବଣମଲ୍ଲୀ ବୋଲାଏ ସକାଳ ହେଲେ।

କାହିଁ ମୁଁ ଅନୁତପ୍ତ?

ଏଇ ନିଶାରେ ଜନ୍ମ ବୋଲି!

ଦୁନିଆ ଭୁଲେ ନାହିଁ ଭୂମିରୁ ନିଏ ଉଠାଇ

ମହକରେ ମୋର କି ମାଦକତା ଖାଲି ।

ମୁଁ ଗଙ୍ଗଶିଉଳି ପରିଚୟ ନେଇ

ନିଶାର ରାଣୀ ନାମେ ଅନୁକମ୍ପା ପାଇ

କେଉଁ ଅପରାଧେ ମୋର ସୀମିତ ଆୟୁଷ

ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଯେ !

ପୂଜା ଫୁଲ ହୁଏ ବୃନ୍ତଚ୍ୟୁତ ହୋଇ ।

କବିର କବିତା ମହକି ଉଠନ୍ତା କି

ଠିକ୍ ମୋର ଦୁଃଖ ଦୁନିଆ ବୁଝନ୍ତା କି

ନିଶାର ସଂଜ୍ଞା ମୁଁ ଖୋଜି ନିଅନ୍ତି

ସୁବାସ ସହିତ ଆୟୁଷର ଯୁଗଳବନ୍ଦୀରେ

ଏଇ ଛୋଟ ଆଶା ପୂରି ଉଠନ୍ତା କି ।