ତିମିରାଛନ୍ନ

“କରୋନା” ଖେଳୁଛି ବୁଲି ବୁଲି ଚକା ଭଉଁରୀ

ଦେଖି ତା ସାମର୍ଥ୍ୟ ମୁଣ୍ଡ ଯାଉଅଛି ଘୁରି l

ହସିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ବି ଆଜି

ହସିବାକୁ ଖୋଜି ପାଉ ନାହିଁ କାରଣ l

ଚତୁର୍ଦିଗ ଦେଖି କେବଳ ଭାବୁଛି

ସତରେ ଲୀଳା ତୁମ ଅବିସ୍ମରଣ l

ସାରା ବିଶ୍ଵର ଆଖି ନିବଦ୍ଧିତ ଆଜି ତୁମ ଉପରେ

କିଛି କରିଦେଇ ପାର ଚମତ୍କାରିତା,

ତୁମ ଗଢା ଏଇ ସୃଷ୍ଟିରେ l

କୁହ ବିଧବାର ନିସ୍ତେଜ ସିନ୍ଦୁର

କେବେକି ପାରିବ ଆଉ ହସି !

ଭାତୃହରା ଭଗ୍ନିହରା ଖୋଜି

ପାଇବାକି ଆଉ ତାର ଖେଳ ସାଥୀ !

ଲୁହର ବନ୍ୟାରେ ଉବୁଟୁବୁ ହୋଇ

ସନ୍ତରୀ ପାରିବେକି କେବେ କେହି l

ରକ୍ଷାକର ଜଗଦୀଶ ଏ ଶବ୍ଦ ଶୁଭୁଛି

କର୍ଣପଟେ ଅହରହ ରହିରହି l

ଏଡ଼େଇ ଯିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରି ଆଗେଇ ଯିବାର,

ରାସ୍ତା କରି ଦେଉଅଛ ସବୁ ବନ୍ଦ l

ଆଖି ଥାଉ ଥାଉ ସବୁ ଦେଖି ଦେଖି

କିପରି ପାଲଟି ଯିବ ଜଣେ ଅନ୍ଧ l

ଦୁଃଖକୁ ବାଦ ଦେଇ ସୁଖକୁ କେବଳ

ସାଉଁଟି ନେବା କେବେ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ l

ଦୁଃଖ ଦେଖି ଦେଖି ସୁଖକୁ ଭୋଗିବା

କୁହକି କେବେ ସହଜ ହୁଏ l

ତୁମେ ହିଁ କୁହ ଯୋଉଠି ଅଛ, ଯେମିତି ଅଛ

ସବୁ ଦେଖି ଶୁଣି ଆରାମେ ବସି l

କାହାକୁ ଦେଖି ମୁଁ କି ଦେଖି ସଂସାରେ ଆଉ

ଖୁସିରେ ଲୋଟିଯିବି ହସି ହସି l