ଜଗତ କର୍ତ୍ତା

ହେଲେ ହେଉ ପଛେ ତାଙ୍କ ନାମ ଅନେକ,

ରୂପ ଅନେକ ଓ ଗୁଣ ବି ଅନେକ l

ହେଲେ ତାଙ୍କ ଦୟା,

କ୍ଷମା କରୁଣା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ,

ବିଶ୍ଵ ସ୍ରଷ୍ଟା, ସେ ଯେ ବିଶ୍ଵ ରକ୍ଷକ,

ସେ ବିଶ୍ଵ ଚାଳକ l

କେହି ନୁହଁନ୍ତି ତାଙ୍କର ନିଜର,

କିନ୍ତୁ ଅଟନ୍ତି ସମସ୍ତେ ଆପଣାର l

ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣରୁ ଉଜ୍ଜଳତା ନେଇ,

ବିଛେଇ ଦିଅନ୍ତି ସେ ସାରା ଜଗତ l

ଆକାଶୁ ଜଳ ଧାରା ଦିଅନ୍ତି ବୁହାଇ,

ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ, ନଦୀ ନାଳ ଝରଣା ଦେଇ l

କାର୍ଯ୍ୟ ରତ ସିଏ ଅନବରତ ତୁମରି ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ,

ସେଇ ତ ଅଟନ୍ତି ଜଗତ ସାଇଁ l

ଆରେରେ ମଣିଷ ! କୁ କାର୍ଯ,

କୁ ଚିନ୍ତା ଧାରା ନେଇ,

ଉଜାଡି ଦିଅନା ଏଡେ ସୁନ୍ଦରିଆ ବିଶ୍ଵକୁ ତୁହି l

ତତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରି ଗଢିବାରେ ତାଙ୍କ ମୁଖ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ,

ସାହାଯ୍ୟ କରିବୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବାରେ ତାଙ୍କରି ବିଶ୍ଵ l

ନିଜେ ହିଁ ନିଜ ନିଚ ବିଚାରର ଶିକାର ହୋଇ,

ବିଭାଜନ କର ସବୁ ତୋର ମୋର କହି l

ନା କିଛି ତୋର ନା କିଛି ମୋର l

ଏତିକି ମନେରଖ ସବୁ ତାଙ୍କର,

ତୁ କେବେଳ ଜଗୁଆଳି ମାତର l

ସଂଯମ ଶୃଙ୍ଖଳା ବିଶ୍ଵାସ ଭାଜନ ଅସ୍ତ୍ରକୁ ନେଇ,

କାମ କରି ଯାରେ ମଣିଷ ତୁହି l

ଅନ୍ୟ ସବୁ ବିଚାର ଛାଡିଦେ ତାଙ୍କ ଉପରେ,

ନିଜ ମସ୍ତିକକୁ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ନକରି l

ଯିଏ ଗଢିଛନ୍ତି, ସିଏ ଜାଣିଛନ୍ତି ତାଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ,

ଯଦି ଭାଙ୍ଗୁଛନ୍ତି,

ଯଦି ଉଜାଡୁଛନ୍ତି ସିଏ ଜାଣିଛନ୍ତି ତାର ରହସ୍ୟ l

ଆସିଛୁ ଯଦି ତୁ ଯିବୁ ତ ନିଶ୍ଚେ,

ହାତରେ ଅଛି ତୋ ସୀମିତ ସମୟ,

କିଛି ଭଲ କାମ କରି ପାରିଲେ ଜିତି ପାରିବୁ ତୁ ତାଙ୍କ ହୃଦୟl