ଥୁଣ୍ଟାଗଛର ପ୍ରେମ

ଥୁଣ୍ଡାଗଛଟେ ମୁଁ ସବୁଜ ଦେହର

ସପନ ଦେଖିଲି କିଆଁ

ତୋ' ଦେହକୁ ଛୁଇଁ ମଳୟ ବହିଲା

ଜାଳି ଦେଇଗଲା ନିଆଁ I

ଜାଳିବାକୁ ଯଦି ଚାହୁଁଛୁ ଲୋ ସଖୀ

ପତାଇ ଦେଉଛି ଛାତି

ଜଳିବାର ସେଇ ମଧୁର ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଭୋଗିବା ହିଁ ମୋର ପ୍ରାପ୍ତି I

ଆଲୁଅରେ ତୋତେ ଦେଖିଛି କେତେ ମୁଁ

ଅନ୍ଧାରେ ବି ଦେଖେ ନିତି

ତୋ'ଦୁଃଖେରେ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଗଲେ ମନ

ଦୁଃଖେ ବିତେ ଦିନ ରାତି I

ପ୍ରେମ ହିଁ କେବଳ ଲୁହର ତଟିନୀ

ମରମ ସାଗର ତଟେ

ତୋ'ପ୍ରେମ ଲୋ ସଖୀ ମୋପାଇଁ ମହାନ

ଫୁଲଫୁଟେ ଚଲା ବାଟେ I

ତୋ' ଆଦର ଅବା ଅନାଦର ତୋର

ସବୁଥିରେ ମୋର ଖୁସି

ସତକହ ଥରେ ଦୁଃଖଦେଇ ମୋତେ

ପାରିବୁ କି ଟିକେ ହସି I

ଏତିକି ଜାଣିଛି ଭଲ ମୁଁ ପାଉଛି

ଦେଉଥା ସୁଖ କି ଦୁଃଖ

ତୋ' ମଙ୍ଗଳ ସଦା ମନାସୁ ଥିବି ଲୋ

ଦେଖି ଦେଖି ତୋର ମୁଖ I