ଥିଲା ଗୋଟେ ଫୁଲ

ପ୍ରତିଦିନ

ସକାଳ ବୁଲା ଆଖି

ଗୋଟେ ବଗିଚାର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି

ଆମୋଦିତ ମନ

ଉଲ୍ଲସିତ ପ୍ରାଣ ।

କଢ଼ଟିଏ

ଫୁଟିବ ଫୁଟିବ ହେଉଥିଲା

ଫୁଟିଲା ବି

ତାକୁ ଦେଖି ବଗିଚା ଖୁସି ହେଲା

ମୋରି କେତେ ବାଟୋଇ ବି

ଫୁଲର ରୂପ ରଙ୍ଗ ବାସରେ

ହେଲେ ମଜଗୁଲ ।

ନାଚୁଥିଲା ପବନରେ ସେ

ହସୁଥିଲା ଜହ୍ନ ଜୋଛନାରେ

ମୁହଁ ପଖାଳୁ ଥିଲା କାକରରେ

ଖୁସିରେ ଆତ୍ମ ହରା ହେଉଥିଲା

ବଗିଚା ।

ହଠାତ୍ ଦିନେ

ସକାଳୁ ଦେଖିଲି

ଫୁଲଟିକୁ ଛିଣ୍ଡେଇ କିଏ

ଫିଙ୍ଗିଛି

ଏଣେ ତେଣେ

ବଗିଚା କାନ୍ଦୁଛି

ତୁହା ତୁହା

ମୃତ ଫୁଲ ।

କିଏ ସେ ଅମଣିଷ

କେମିତି ହାତ ଗଲା

କୋମଳ ସତେଜ

ଏଇ ଏଇ ଫୁଟିଥିବା

ଫୁଲକୁ ଛିଣ୍ଡେଇଲା ।

ଅନେକ ହେଲା ହୋ ହାଲ୍ଲା

କିନ୍ତୁ ଫାଇଲ ତଳେ

ଚାପି ହୋଇଗଲା

ଫୁଲ ଛିଣ୍ଡେଇଥିବା

ମଣିଷ ଟି ନାଁ ।