ତାଜମହଲ

ବ୍ୟଥିତ ଆତ୍ମାର 

  ବିରହ ମହ୍ଲାର 

    ଅଭୁଲା ପ୍ରେମର ସ୍ମୃତି, 

ଜୀବନ୍ତ ସୌଧ ତୁ 

  ଅମର ପ୍ରୀତିର 

    ପ୍ରଣୟ ଅଲିଭା ଗୀତି l

ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ବିନା 

  ବ୍ୟାକୁଳ ହୃଦୟ 

    କମ୍ପିତ ହୃଦୟ ଭାଷା, 

ଲିପିବଦ୍ଧ ସବୁ 

   ତୋ ଶୁଭ୍ର ବକ୍ଷରେ 

     ଲୁହ ଭିଜା ପରିଭାଷା l

ଫିକା ଫିକା ଜହ୍ନ 

  ଛାଇ ଆଲୁଅରେ 

    ଫୁଟିଉଠେ କାହା ଛବି, 

ବିରହ ବିଧୁର 

  ଶାହାଜାହାଁ ମନ 

    ପୁଲକିତ ହୁଏ ଭାବି l

ଦଗ୍ଧୀଭୂତ ପ୍ରାଣ 

  ବିଚ୍ଛେଦରେ ଜୀଏଁ 

    ଚାହିଁ ଚାହିଁ ତୋର ରୂପ, 

ଦୃଶ୍ୟ ହେବ କାଳେ 

  ପ୍ରିୟା ମମତାଜ 

    କଟିବ ମନୁ ସନ୍ତାପ l

ନୟନ ଜ୍ୟୋତି ସେ 

   ପ୍ରଣୟ ସମ୍ପତ୍ତି 

    ବ୍ୟାକୁଳ ଅନ୍ତର ନେଇ, 

ଅପଲକ ନେତ୍ରେ 

  ବ୍ୟଥିତ ହୃଦୟେ 

   ଅପେକ୍ଷାରେ ରହିଥାଇ l

ନିସ୍ତବ୍ଧ ପ୍ରହରେ 

  ଘୁଙ୍ଗୁର ଶବ୍ଦରେ 

    ଗୁଞ୍ଜରି ଉଠେ ତୋ ତନୁ, 

ବିରହ ରାଗିଣୀ 

  ଝରିଆସେ କେତେ 

   ପୁଲକିତ ହୁଏ ତନୁ l

ସାକ୍ଷୀ ସବୁ ତୁ ତ 

  ଦୁଇ ହୃଦୟର 

   ଅକୁହା ମନର ବ୍ୟଥା, 

ବିଶ୍ୱେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ତୁ 

  ପ୍ରେମର ପ୍ରତୀକ 

    ଅଭୁଲା ପ୍ରେମର ଗାଥା l