ସୁଜିତ; ସାଙ୍ଗ ପ୍ରକୃତ

ସାଙ୍ଗଟେ ଲମ୍ୱା ଚଉଡ଼ା, ନାଁ ତା'ର ଯେ ସୁଜିତ;

ଚଉ ପାଖେ ଲୋକ ଥିବେ, ତା'ର ସହସ୍ର-ଶତ; 

ବିନା କାମେ ରହିପାରେ, ସେ ବି ବ୍ୟସ୍ତ ଅତ୍ୟନ୍ତ;

କହିବ ଯଦି ପାଗଳା ତାକୁ, ଭୁଲ ହେବ ଏ ମତ;

କଥା ସବୁ କହେ ଯାହା, ଟିକେ ଲାଗେ କଳ୍ପିତ;

କହିବି କିଛି କଥା ତା', ଅଛି ଯାହା ତେଣୁ ନିହିତ ।

କ୍ରମଶଃ ତା' ହେଇଛି କିନ୍ତୁ,ମନୋବଳ ଟିକେ ହତ;

କିନ୍ତୁ ଜୀବନକୁ ନେଇ ତା', ଟିକେ ଭିନ୍ନ ଅଭିମତ;

ଭାବୁକ ବଡ ମନେପଡେ, ଯେବେ ତା' କଥା ଅତୀତ;

ଭାବେ ସିଏ ଫେରନ୍ତା କି, ଯାହା ହେଇଛି ଯେ ଗତ;

ଜୀବନ ବିଷୟେ ସେ, ରହେ ସଦା ଟିକେ ଭୀତ;

ଭାବି ଭାବି ହଜିଯାଏ, କ'ଣ ହେବ ଭବିଷ୍ୟତ ।

ଫାଙ୍କା ଥିଲେ ଭଲପାଏ, ଶୁଣିବାକୁ ଗୀତ ସଙ୍ଗୀତ;

ସକାଳୁ ତା' ଯୋଗ ମୁଖ୍ୟ, ହେଉଥାଉ ପଛେ ଶୀତ;

ଭାରି ମନଯୋଗୀ ସେ, ଯାହା ତା' ଦେହକୁ ହିତ;

ପିଲା ବଡ ଉପକାରୀ, ଯେମିତି ଚାଷକୁ ଖତ;

ମାରିବ କାହାକୁ ଯଦି, ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ତାକୁ ବେତ;

କହୁଅଛି ଶୁଣ ତହିଁ, ନାହିଁ କିଛି ମିଶ୍ରିତ ।

ମାତା ସେବାରେ ନିଜକୁ, ରଖେ ସଦା ନିୟୋଜିତ;

ଦାୟୀତ୍ୱରେ ନ କରେ ହେଳା, ସେ ଅଟେ ତ ସୁପୁତ;

ଟିକେ ବି ନୁହଁ ମିଛ, ଯାହା ମୁଁ କହିଲି ସତ;

ସେ ଯେମିତି ହଉ ପଛେ, ଅଟେ ମୋ ଉତ୍ତମ ମିତ;

ଅପେକ୍ଷାରେ ରହିଛି ମୁଁ, ଯେବେ ହେବ ମିଳିତ;

ହେବ ବାକି ଆଲୋଚନା, ଥିବ ଯାହା ବିହିତ ।