ସତ ମିଛ ଓ ସ୍ଵପ୍ନ

ଅସରନ୍ତି ସ୍ଵପ୍ନ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ,

ଦୁଇକୂଳ ମଧ୍ୟରେ ଜୀଵନ,

ସତ ମାନେ ନାହିଁ, ମିଛକୁ ଆଦରେ,

 ଅସ୍ଥିର ମଣିଷର ଏ ମନ !

ଛାଇ ଆଲୁଅର ଖେଳ ଭଳି ଲାଗେ,

ସତ ଆଉ ମିଛ ଅନୁଭୂତି,

ମିଛ ହୋଇ ସାଜେ କେବେ ଦିବା ସ୍ଵପ୍ନ ,

ସତ ହୋଇ ସାଜଇ ବିସ୍ମୃତି I 

ସତ ମିଛ ଭରା ଜୀବନଟା ସାରା,

ମିଛ କିନ୍ତୁ ସତ ହୁଏ ନାହିଁ,

ସ୍ବପ୍ନଟିଏ କିନ୍ତୁ ସତ-ମିଛ ହୁଏ,

'ସତ' ହେଲେ 'ସ୍ଵପ୍ନ' ରୁହେ ନାହିଁ !  

ସ୍ଵପ୍ନଟିଏ କେବେ ମୋହି ନିଏ ମନ,

ମନ ମାନି ନିଏ ତା'କୁ ସତ,

ପାଳି ପୋଷି ତାକୁ ହୃଦୟର ଘରେ,

ଯତ୍ନରେ ରଖେ କରି ଜାଗ୍ରତ ! 

ସେହି ସ୍ଵପ୍ନ ପୁଣି ଦୁଃସ୍ବପ୍ନ ସାଜିଲେ, 

ସତ୍ୟତା ତା'ର ଦିଏ ଆଘାତ I