ଶିଶୁ ଓ ସମାଜ

ଶିଶୁ କୋଳାହଳ ଗାଆଁ ଗହଳିର,ଚାଟଶାଳୀ ବାଟେ, ସଞ୍ଜ ସକାଳେ, ନିରୀହ ମନର ସୁଖୀ ଜୀବନର,ଛବିଟିଏ ଶିଳ୍ପୀ ତୂଳୀରୁ ଢାଳେ I 

ଶିଶୁର ଆଖିରେ ରେ ଆଗାମୀ କାଲିର,  ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖିଥାଏ ନର ସମାଜ,

ତାହାର ସୁରକ୍ଷା ଜୀବନର ରକ୍ଷା,ସମାଜର ଲାଗି ପ୍ରଥମ କାଜ I 

କାହ୍ନIର ହସରେ ହସୁଥିଲା ଗୋପ,ତାହାର ଦୁଃଖରେ ହୋଇଣ ଦୁଃଖୀ,

ଅଯୋଧ୍ୟା ରାମଙ୍କ ଚାଲିରେ ମୋହିତ,ହେଉଥିଲା ତାଙ୍କ ହସରେ ସୁଖୀ !  

ରାଜ୍ୟ ହେଉ ଅବା ସହର କି ଗାଆଁ, ସବୁ ଯୁଗରେ ଏହା ସତ୍ୟ ପରା,

ଶିଶୁର ହସରେ ହସଇ ସଂସାର,

ଶିଶୁ କ୍ରନ୍ଦନରେ କାନ୍ଦଇ ଧରା I